Along the Shore (Samal Island Series #1: COMPLETED)

CHAPTER 18: Memory

Memory

Nasa may kitchen counter kaming tatlong magkaibigan, katatapos lang naming kumain. Nakaharap silang dalawa sa akin habang nakikinig sa lahat ng kwento ko. Kinuwento ko sa kanila lahat ang nangyari kagabi sa Apo Regal condominium.

I wasn't crying anymore rather I am determined. Determinado akong malaman ang katotohanan. I need to participate on the investigation kahit pigilan pa ako ni Dad.

"Ano nang plano mo ngayon?" Tanong ni Naomi pagkatapos kong ikwento ang lahat ng nangyari kagabi.

"I'll participate on the investigation." Determinado kong sagot.

"You're still studying, Mariana. At baka nakakalimutan mo? You're also busy with your shoots." Nag-aalalang sambit ni V.

"I know my ways." Pinal na sambit ko at sumimsim ng tubig.

"Kung ano man ang pinaplano mo, just don't do anything bad or stupid." Naomi narrowed her eyes on me.

"Of course, I won't. I just needed some answers. Kung bakit ganito ang mga nangyayari ngayon... at kung ano nga ba ang nangyari noon." Sambit ko habang pinaglalaruan ang basong hawak ko.

We remained silent for a while. Savouring all the information we have just had. Bumasag sa katahimikan ang tawag galing sa cellphone ni V.

"Shit!" She cursed before she answered the call, closing her eyes.

"I'm sorry, Dad." Bungad agad nito nang sagutin ang tawag galing sa ama.

You really are doomed, haciendera.

Naligo at nagbihis lang ako agad nang umalis na ang dalawa sa condo ko. I texted Jennie, my personal assistant, about my schedule for next week. Mabuti na lang talaga at Saturday ngayon. No class and no work to stress out for.Pero stress naman ako sa ibang bagay na bumabagabag sa isipan ko.

Does Tita Diana know about this?

To feed my curiosity, I didn't bother to think anymore to contact my bodyguards to be with me para pumunta ng Samal, para pumunta sa mansion ng mga Fuego's. Nagpaalam naman ako kay Daddy para hindi na ulit masabonan ng sermon.

It's been three years since the last time I step my feet on that Island. There were many memories that I didn't want to remember anymore, bad memories.

I just wore a plain white shirt that fits on my body and a faded mom jeans, topping it with a white sneakers. I also wore my channel sunglasses to at least cover my face.

It's already 2PM in the afternoon nang makadaong ang ferry boat sa port ng Samal. Ipinalibot ko ang mga mata sa kabuoan ng isla. It's been three years since I've been here, it's good to be back.

Madaming nagbago sa isla. May mga bagong establishimento na rin ang nakatayo at may mga gusaling ginagawa pa. Kung noon marami nang turista ang bumibisita, mas lalong dinaragsa ito ngayon. May mga grupo ng magkakaibigan na may mga malalapad na ngiti habang nakapila papasok sa entrance. May mga mag nobyo at nobya na masayang nakahawak kamay at may mga pamilya ding excited sa siguro ay outing na gaganapin.

Mas dumarami talaga ang tao tuwing weekends. Napangiti na lang ako habang dahan dahang umaandar ang SUV paalis ng port. Hindi ang sasakyan ko ang ginamit dahil baka may makakilala pa sa akin.

Huminto ang SUV namin sa harap ng mansion ng mga Fuego. It is still the same and nothing changes at all. Medyo pinaglumaan man ang pintura ng gate, but overall, the mansion and its Spanish-themed exterior still screams classic and strong verbosity.

Lumabas ako ng SUV nang hindi tinatanggal ang sunglasses na suot at dumirecho ang tungo sa may guard house ng mansion. Bumaba din si Kuya Gino at nakasunod lang sa likuran ko.