Along the Shore (Samal Island Series #1: COMPLETED)

CHAPTER 14: Confirmed

Confirmed

"Mariana? Bangon na. Baka ma late ka na naman sa school." Malumanay na sambit ni Ate Lucy. "Ipapahatid ko na lang kay Sabel ang agahan mo dito."

Instead of getting up, I covered myself with my blanket even more. Nakakatamad bumangon.

Malakas na bumuntong hininga si Ate Lucy. Hindi man siya sumama sa isla noong summer, alam niya pa rin lahat ang nangyari doon.

It's been a month since that happened.

It's been a month since I saw him.

It's been a month since I felt whole.

It's been a month since...

I heaved a sigh and forced myself to get up. I went straight to my bathroom and do my daily routines. I'm like a robot being controlled by someone. I felt empty and demotivated.

Akala ko ba handa ka, Mariana.

Akala ko din...

Nagpapa-tuyo ako ng buhok nang biglang pumasok si Ate Sabel dala ang agahan ko. I smiled at her but I knew that my smile didn't reach my eyes.

"Ang laki nga ng ngiti pero hindi ka naman masaya." Malungkot na sambit ni Ate Sabel.

"I'm trying to be fine, Ate. I'm slowly healing. Hindi naman agad-agad na magiging okay ang lahat ng dahil sa nangyari noon." Naiiyak na sambit ko pero pinigilan kong tumulo ang mga nagbabadyang luha sa mata ko.

"That was too much to handle, Ate Sabel. Hindi ko pa rin kaya. But I really am trying to be fine. Hindi man agad-agad pero dahan dahan... dahan dahan kong tatanggapin ang lahat ng nangyari." Sambit ko habang pinupunasan ang rumaragasang mga luha sa pisngi ko.

Ate Sabel help me fix myself. She didn't talk, instead she lets me burst out everything that I've been feeling for the past few weeks. At least, for a brief moment, nailabas ko ang lahat ng gusto kong ilabas na damdamin.

I am still mourning. It's been a month but I am still grieving. I can't take the pain.

Hindi ko kaya ang sakit na nararamdaman ko sa tuwing naaalala ko ang pangyayari isang buwan na ang nakalipas.

I saw it with my own two eyes.

Rad has been shot by an armed man with a black mask on his face. Madaming bala ang tumama sa kanyang katawan at nahulog ito sa yate. Sa yate na dapat sasakyan ko pauwi ng Davao noon.

"Dad, si Rad!" I shouted in pain.

"I know, hija. But I need to keep you safe first."

"Please, Dad. S-si, Rad. Saved him!"

Humahagulhol ako nang dinala ako ni Dad sa van namin. My bodyguards, Kuya Leo and Kuya Gino were there. May mga baril silang hawak. Ano ba ang nangyayari?

Nagmamadaling pumasok sina Ate Sabel and Manang Seda sa van at mabilis na nagmaneho ang isang driver namin. Nanginginig ako sa takot at hindi ko alam ang sasabihin ko dahil biglang naaalala ko ang nakita ko kanina.

Si Rad na duguan.

"M-manang... si Rad po?" my voice shake because of the nervousness that I am feeling.

"Hinahanap pa ang katawan ni Rad, hija. May mga rescue team na na tumutulong sa paghahanap sa kanya. Nadakip na rin ang bumaril sa kanya. Tumutulong ang Daddy mo sa mga Fuego sa pag-imbestiga dahil sa harap ng beach front niyo naganap and insidente. Sana mahanap agad ang katawan niya." Sambit ni Manang at nagdasal.