Agape Me, Darling

3

Kumakain kami dito sa may park. Not the park that you would usually think of. Walang paglaruan ng mga bata ang park na 'to, for example like a slide and or a seesaw. Hindi naman kasi kailangan ng ganiyan dito. It's a highschool building not a pre-school one. Also this is a learning place not a leisure place.

Sinubo ko 'yung adobo na manok na luto ni Papa. I don't like buying foods na ginawa lang diyan o 'di kaya sa cafeteria. 'Yung mga meals lang 'a hindi 'yung mga packed foods. It's just that, hindi ko kasi nakikita kung paano nila niluto 'yung pagkain ko. What if madumi 'yung hands nila habang niluluto 'yun, 'di ba? Of course, alam ko na maghuhugas sila ng kamay nila kapag magluluto pero it's okay to be sure than to have a hunch. Malay mo kasi hindi. I know that my skepticism is of the charts but try telling that to my cadaver that is lying on the coffin kapag namatay ako sa food poisoning.

Tapos, what if may nilagay sila na hindi ko alam? I know I'm not that much importance in this society to poison, pero it's better to be safe. Also, every time that I will try to feed myself with a spoon that my parents or someone close to me didn't cooked, I feel wary. There is always this protuberant anxiousness  even if the tip of my tongue will just touch the end of the spoon of that spoon-fed end. Kaya mas gusto ko na 'yung luto ng parents ko ang kinakain ko as lunch and or any cooked meals. Okay lang naman sa kanila na magluto para sa akin. It's not like I'm being a brat.

Tahimik lang ako na kumakain habang 'yung kasama ko ay may pinag-uusapan. Pero sa kalagitnaan ng 'yun, bigla na lang may teacher na sumigaw. Reason? Hindi ko alam at ayaw ko na alamin. Sa kalagitnaan din nun, may biglang pumasok na lang sa utak ko. Parang uod. That thing is the most unwanted desideratum of this day—of my day.

The time noong nahuli kami nang teacher namin sa MAPEH, 'yun 'yung memory na pumasok sa isip ko. Sinigaw niya 'yung section namin gamit ang mabangis niyang boses. Hindi sila nakikinig sa akin. The ramification of their deaf ears towards my advice. 

Iniwas ko na rin 'yung tingin ko sa lalaking 'yun. Nandoon pa rin 'yung bemused look niya habang nakatingin sa akin. Hindi ko alam kung bakit siya ganun. Dapat iniwas niya na ang mga mata niya sa akin bago ko pa siya mapagsabihan ng kung ano-ano. I was ready to hop and wallop his face. I'm pissed that he called me masungit. Ayaw na ayaw kong tinatawag akong masungit. Call me anything 'wag lang 'yun also except for derogatory terms that was made for women, of course, like bitch.

I was shaking my head at the two of them—Alex at Forsythe— habang naglalakad kami papunta sa place na dapat doon lang kami talaga kasi that's what our teacher instructed us to do. Kapag sinabing unfettered place, unfettered. Hindi dapat talaga kami pumunta roon.

Pagkadating namin sa may resting place namin, nakayuko lang ang ulo ko. Ayaw ko tumingin. Ayaw ko tignan ang reaction ng Sir namin dahil sa rebellious act namin. I might not like this subject, pero nakakahiya pa rin 'yung ginawa namin na hindi pagsunod sa sinabi sa amin. Depriving someone the respect that they know they have, is something that can be hurtful and can lessen ones good judgement, often belittling themselves.

Nakatayo lang kami sa harap ni Sir sa time na 'yun. Habang siya naman ay nanenermon sa amin. He was edifying our wrongs and elucidating our rebellious acts. Madami siyang sinabi tungkol sa ginawa namin at mga payo na dapat namin gawin dahil bata pa lang kami. Dapat sundin niyo ako. Teacher niyo ako. Makinig kayo sa akin. Mahirap ba sundin ang sinabi ko? He was admonishing us with what we need to do kasi tama nga naman si Sir, bata pa lamang kami. We should listen to the elderly, only if we know that their words are something that won't lack in any moral compass.

Mga ganiyan na sermon ang sinabi niya sa amin, the usual thing. Dapat ngayon ay may ginagawa kaming P.E related. Pero heto kami. Nakikinig sa sermon ni Sir habang 'yung araw ay biglang nakisama sa parusa na dinaranas namin. Mas lalo atang uminit 'e. Pakiramdam ko nga na-torture kami. Maingay na sermon ni Sir tapos mainit pa, yung paa ko pa... nanatili 'yung sakit mula sa pagtakbo namin kanina.