Agape Me, Darling

33

I could see the rainbows in the sky as I walked towards the stage. Hanggang sa maramdaman ko ang pag-ikot ng ribbon nang medalya sa leeg ko at ang ngiti ko ay naabot ng tenga ko.

After that, we ate at a fine dining with Mom and Dad. Sayang nga lang at wala si Forsythe ngayon dito while we celebrate my achievement of being a salutatorian. May klase raw kasi siya ngayon. Pagkauwi ko na lang siguro, we will have a second one.

Oo nga pala, second lang ako sa pangarap ko. Okay lang naman sa akin. 'Tsaka mas deserve naman ni Brianne na maging valedictorian kaysa sa akin because he fought his way through and he achieved that. He was a smart man naman. I feel kvell towards him and not bitterness after beating me.

Pagkatapos din ng nangyari sa aming dalawa... nagkaroon ng pagitan sa amin. As mostly what happens to both people in the relationship. Magkaklase kaming dalawa and we are also ex-lovers din. Imagine kung gaano ka-awkward 'yan sabihin at kung paano hindi bagay sila sa iisang pangungusap.

Kasi hindi naman talaga sila bagay sa isang pangungusap. It was awkward for the both of us. Magkatabi pa naman kami. Even just a brush in the hair was enough to send a flush on my cheeks. Even just a sniff of his smell in the air was enough to make me want to have a new life where everything didn't happen.

Minsan pa nga ay inaasar kami ng iba naming classmates and tell about why did we broke up. Wala naman akong maisasagot sa kanila kundi ngiti lang. Hindi ko naman pwedeng sabihin, oo, sa harap niya. Lalo na at minsan ay masakit sa puso ko tuwing nangyayari sa isip ko ang mga alaala na nangyari sa aming dalawa sa lilim ng puno na 'yun.

Iniling ko agad ang ulo ko. Enough of him for now. Kinuha ko ang red wine na nasa harap ko at agad ko itong ininom and the taste ran through my mouth. Bumalik ako sa reyalidad at kinausap ko ang magulang ko.

Kumain kaming tatlo habang nag-uusap sa mga bagay-bagay. Tulad na lang sa anong ginawa ko this past few years at kung anong plano ko ngayon na nakatapos na ako sa pre-med ko. Hindi ko alam kung babalik ulit ako sa isang bahay namin—kung na saan ang kambal ko—para mag-aral sa med-school o dito na lang ako ulit.

Only time can tell. 'Tsaka mahaba pa naman ang panahon ko 'e. Madami pa akong time para mag-isip. I can't help but to chuckle with the words that is coming from my mind. Hindi ko aakalain na sasabihin ko sa sarili ko na madami pa naman akong time para magplano. Forsythia... who was always ready and ahead of time, became with the time. Nakakatawa.

Tinaas ko ang kamay ko sa ere at winagayway ito habang ang mga magulang ko naman ay nasa loob ng kotse. Binaba ko na rin ito ng makita ko na wala na sila sa paningin ko. Huminga ako ng malalim pagkatapos ay pumasok na sa loob.

Dapat ay nasa bahay na ako ngayon o baka naman ay nasa celebration party na ako ni Anne kasi graduation niya ngayong araw. Pero hindi ko talaga kayang makapunta kasi ngayon lang din ang graduation ko and the drive way to them will end in the moon shining upon me. Kaya naman bukas na lang talaga ako pupunta.

Pagkatapos ko tanggalin ang damit ko galing sa labas ay naligo ako at nagbihis na rin ng pambahay.  Pinatuyo ko ang buhok ko and after that I took a nap because I was tired from everything.

Nagising ako at seven in the night. Tumayo ako pagkatapos ko maramdaman na nasa mundo na ako. I fixed myself and hopped on my car. My parents gave it to me as a gift. Nung summer nang third year ko. They gave it to me after learning that me and... him, broke up. It's like a gift they gave to me as surviving that time. I barely survived anyway.