[Villain]

1×7

Midoriya: Nomu'yu öğretmenlere olan en yakın bölgeye bırakın, ben öğrenciyle ilgilenirim-

İletişim cihazının bozulma noktasına gelmesi kötü olmuştu. Hemen twice ile iletişim kurdum.

Midoriya: Twice durum raporu verir misin? Henüz sınırına ulaşmadın değil mi? Twice? Beni duyuyor musun?

Biraz sonra büyük bir patlama sesi gelince ani acıdan dolayı kulaklığı yere fırlattım. Bu iyi değildi, zaman kaybediyordum. Biraz sonra tüm kahraman ekibi buraya doluşacaktı.

Elime aldığım ufak tefek iki aletle arabadan dışarı fırlayıp UA öğrencisinin peşinden koştum.

Momo Yaoyorozu

Özgünlük: İstediği nesneleri vücudu aracılığıyla üretmesi.

UA'ye sınavsız yani özel istekle alındı.

Biraz sonra onu bir telefon kulübesinin başında görünce yanımdaki arabanın arkasına sinip cebimdeki küçük el bombasını çıkardım.

Momo: A-acil ekip-

Bombayı kulübenin dibine fırlattıktan sonra patlamayla oluşan sisi fırsat bilip cebimdeki küçük bıçak ile ona doğru koştum.

Bomba patlamadan önce durumu anlayıp kendini yanındaki sokağa attığı için zarar almadan kurtulmayı başarmıştı. Tam da özel tavsiye ile alınan bir öğrenciden beklenildiği gibi.

Yüzümdeki hafıza bulanıklaştıran, aynı zamanda Todoroki'ye de taktığım maskeyi indirmeden Momo'nun sağ kolunu ters çevirip bıçağı boğazına dayayarak başını omzuma yasladım.

Momo: Neler ol-

Midoriya: Ses çıkarmaya devam edersen o güzel boğazına sokarım bıçağı...

Yüksek sesle yutkunduğunu duydum. Yavaşça kafasını salladı ve diz üstü çöktü.
Zevk alıyordum. İnsanların içinde oluşan korku beni heyecanlandırıyordu. Harikaydı.

Midoriya: Vücudundan herhangi bir şey üretirsen veya bana karşı koymaya çalışırsan...

Elimdeki bomba aktifleştiren düğmeyi hafiften gösterip geri çektim.

Midoriya: UA'nin yarısı içindeki öğrenciler ve öğretmenlerle beraber yok olur.

Tabii ki bu bomba gerçek değildi, sadece zaman kazanmaya çalışıyordum. UA'nin içerisine girebilseydim her şey çok farklı olabilirdi ama bu saatten sonra imkansız sayılırdı.

Momo: Yalan söylüyorsun! Gerçek değil b-

Koluna derin bir kesik atıp bıçağı tekrar boynuna dokundurdum. Kanı yavaşça süzülüp yere damladı. Çığlık atmamak için kendini ne kadar tutuyordu kim bilir.

Midoriya: Gerçek olup olmadığını denemek ister misin-?

?: M-Momo?

Momo'ya o kadar dalmıştım ki metalin çıkardığı takırtılardan başka bir öğrencinin geldiğini anlayamamıştım. Tenya Iida...

Momo'nun tek kelime etmemesi gerektiğini hatırlatmak için bıçağı boğazına dik tuttum ve sırıttım.

Tenya: Sen kimsin ve amacın ne?!

Midoriya: Amaç mı...? *sırıtır* bunu ben de bilmiyorum haha ama şuanda tek istediğim biraz eğlenmek-

Aniden yanımda Kurogiri belirdi.

Kurogiri: All might şuan eğitim alanında-

Gözlerim hafiften küçülürken bıçakla farkında olmadan Momo'nun göğsünde küçük bir kesik açmıştım. Nasıl haberi olmuştu?!

Midoriya: Sanırım şimdilik gitmek zorundayız.

Iida'ya baktım.

Midoriya: Yerinizde olsaydım hayallerimden vazgeçir ve kendimi bir binanın tepesinden atardım. Umarım tekrar görüşmeyiz.

×××

Eğitim alanında eşi benzeri görülmemiş bir savaş gerçekleşiyordu. Daha önce görülmemiş bir yaratık ve herkesin kahramanı, aynı zamanda tek dayanağı, All Might başabaş bir dövüş sergiliyordu. Tuhaf olan şey bu yaratığın All Might ile denk dövüşmesiydi. Herkesin aklındaki tek soru 'Bu nasıl mümkün olabilir?' idi.

Orman alanının yarısı dümdüz olurken şiddetli bir rüzgar beraberinde getirdiği toz parçacıklarıyla öğrencileri kör ediyordu. Kötüler Birliğinin ve UA'nin başabaş girdiği mücadelede bir sonuca varılmazken Midoriya heyelan bölgesinin en üst noktasından olup bitenleri izliyordu. Bu kadar büyük bir kapışmanın olacağının kaçınılmaz olduğunu her ne kadar bilse de şaşırmaktan kendini alıkoyamamıştı. Aklındaki tek soru All Might'ın olanlardan nasıl haberdar olduğuydu.

Biraz sonra yanına Todoroki, Toga ve Tomura geldi. Kurogiri arkalarında bekliyordu.

Nomular akılsız varlıklar oldukları için yorulduklarını yansıtamazlardı ama All might yansıtıyordu. Ağzından yere damlayan kanlar sınırına geldiğini gösteriyordu. Derin bir iç çekti Midoriya. Sanırım gerçekten de All Might efsanesi bitmiştir, diye düşündü.

Biraz sonra öyle bir patlama oldu ki alanda kim varsa yere serildi. Tavanda açılan devasa delikten yenildiği belli olan Nomu gözden kayboldu. Tüm alanda şu sözler yankılandı.

Artık endişelenmeyin, neden mi?! Çünkü ben buradayım!

Gülümsemeden edemedi Midoriya, bu kadar çabuk pes etmeyeceğini o da biliyordu. Todoroki Midoriya'nın yüzündeki ifadeye anlam veremezken Tomura bu suikaste son noktayı koydu.

Tomura: Şimdilik bu kadar eğlence yeter.

Yazılma tarihi:?
Yayınlanma tarihi: 17.11.20xx

Yazar notu:

Kanatsız bir kuş bile bir süre sonra vazgeçer. Özgürlüğünü herkesin sandığı gibi gökyüzünde değil de her şeyin başlangıcı olan toprak üstünde arar. Vazgeçebilirsin ama hayatından değil hayallerinden. Belki de herkesin çizdiği o yolun altındadır aradığın huzur?