[Villain]

1×9

Bugün bir delilik yapıp saat sabahın 5'inde kalkarak kahvaltı hazırlamak üzere mutfağa gittim. Kahvaltımızı genellikle Kurogiri hazırlardı ve ben dünkü yardımına karşılık vermek istiyordum.

Buzdolabındaki malzemeleri çıkarırken hiç beklemediğim bir şekilde gözlerini ovuşturan bir Todoroki mutfağa giriş yaptı. Buzdolabının kapağını açıp yaklaşık 2 dakika boş boş baktıktan sonra kapatıp kapıdan çıkarken gülmekten fark etmeden domates doğrarken kullandığım bıçakla elimi kestim. Hemen peçeteyi bastırırken kafama çarpan sargı ve ardından tentürdüyot ile iyice yalpanalandım.

Todoroki: Bana güleceğine elini sar mal!

Midoriya: Sensin mal! Düzgünce versene be velet!

Todoroki: Darbeden önceki sözü yok sayacaktım fakat bu sözden sonra ilk yapacağım şey sana eziyet etmek olacak kesinlikle.

O kapıdan çıkıp giderken acıyan başımı ovuşturdum. Yine ben zararlı çıkmıştım iyi mi?

Kurogiri: İyi misin?

Kapıdan içeriye kafasını uzatan Kurogiri'ye gülümsedim.

Midoriya: Ufak bir kaza işte...

Parmağımı sarmamda yardım etti bir süre. İkimiz de konuşmadık ama Kurogiri her zaman konuşacak bir konu bulurdu.

Kurogiri: Fark ettiysen biz aramızda aile gibiyiz, gerektiğinde can tehlikesi söz konusu oldu mu kendi canımızı veririz.

Sessizliğimi korudum.

Kurogiri: Neden kötüler birliğine katıldın Midoriya? Özgünlüğün yüksek zeka ise okuyarak çok iyi yerlere gelebilirdin.

Sardığı elime baktım. Ne diyecektim şimdi ben? Doğruyu söylersem bana kızarlar mı? Daha doğrusu öldürürler mi? Korktuğumu belli etmemek için başımı eğdim.

Midoriya: Ş-şey aslında be-

Toga: Aaa kahvaltı mı hazırlıyorsunuz?! Ben de evden bir şeyler getirmiştim Tomura açlıktan söyleniyor, çabuk olalım.

Mutfağa elindeki yemek kaplarıyla giriş yapan ve adeta soğuk bir güneş gibi doğan Toga ile rahat bir nefes aldım. Endişelenmeye gerek yoktu. Çünkü cevabı bulmuştum. Gülümsedim ve Kurogiri'ye döndüm.

Midoriya: Çünkü ben burada mutluyum.

×××

Akşam barda haberleri izlerken bir yandan da Todoroki'yi gözetliyordum. Mimiklerini, stres yapıp yapmadığını veya gözlerinde herhangi bir duygu olup olmadığı... Anlayamıyorum ne yazık ki.

Todoroki: Niye bana-

Spiker: Son dakika haberi ile karşınızdayım! Bugün saat 22.53 civarlarında küçük bir erkek çocuk cesedi Kedda Sokağı'nda bulundu. Bu, bu haftaki 17. Çocuğun cesedi! Polisler özellikle çocukları hedef alan bir seri katilin peşinde oldukları-

Toga hafiften koluma sürtünüp gözleriyle haberleri işaret etti. Bilmiyorum anlamında başımı salladım çünkü gerçekten bilmiyordum. Son 6 haftadır evden çıkmadığım için bunları ben yapmış olamazdım.

Elimle ağzımı kapattım. Sinirimden yerimde duramayacak haldeydim. O katil her kimse o 17 çocuğu can çekiştirerek öldürmüştü! Aklıma o dilenci çocuğu nasıl öldürüşüm gelmişti.

Tomura: Midoriya neden elini ısırıyorsun? Çok fazla Tokyo Ghoul mangası okuduysan bundan sonra okuma.

Gülümseyip elimi salladım. Aklıma gelen ani planla gülümsedim ve Tomura'ya döndüm.

Midoriya: Bu gece dışarı çıkabilir miyim?

Tomura: Nereye?

Midoriya: Çocukluktan beri gittiğim bir park var, her şeyi orada düşünür, planlardım. Belki bir yardımı olur.

Tomura: Kesinlikle olmaz.

Toga: Bence mantıklı. En küçük bir eşya veya bir yer bile zihni açabilir. Daha rahat düşünürsün. Tomura, bakarsın ki Midoriya sıradaki darbeyi daha iyi planlar.

×××

Midoriya: İşte başlıyoruz.

Ay ışığı altında kapüşonumu çekip son sürat Papatya İlkokulu'nun yolunu tuttum. Bu işe bir son verecektim. O çocukları bir tek ben Eri'ye hediye edebilirdim!

Yayınlanma tarihi : 17.01.2020
Yazılma tarihi: 16.01.2020

Yazar notu:

Bencillik sadece maddi şeyleri kendine istemekten ibaret değildir. Dozunu kaçıran bir bakar ki neye sahip olursa olsun mutlu değildir. Mutluluğunuz konusunda bencil olun.

Yazar notu2:
Ara bölümlerle sıkıldınız hadi biraz aksiyona girelim.