ဂျောင်ကုနှင့် မင်ယွန်ဂီတို့သည်အလုပ်ကိစ္စရှိလို့clubရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်
သူတိူ့အလုပ်သည် ဒီလိုနေရာတွေမှာ ပိုပြီးသင့်တော်သည်မလား....၊
ဒီclubက သူနဲ့ဂျောင်ဟိုဆော့၊မင်ယွန်ဂီတို့လာနေကျနေရာပင၊
"ငါပြန်တော့မယ်..."
"နေပါအုံးကွ အခုမှ8နာရီကျော်ပဲရှိသေးတာကို"
"မဖြစ်ဘူး အိမ်မှာထယ်တစ်ယောက်ထဲရှိလို့ ..."
"အိမ်အကူဒေါ်ကြီးတွေကော"
"ထယ့်appaသိပ်နေမကောင်းလို့ ပြုစုပေးဖို့ပြန်သွားတယ်..."
"အရင်တုန်းကလည်းတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ဘူးလား..."
"အရင်တုန်းက အရင် တစ်မျိုး အခုတော့စိတ်မချဘူး"
မင်ယွန်ဂီကတော့ဘာမှဝင်မပြောပေမယ့် ပိုကိုပိုတယ်ဆို
သောအကြည့်နှင့်။
"ယောကျာ်းလေးပဲ ဘာဖြစ်မှာမို့လို့လဲ...."
ဂျောင်ကု ဂျောင်ဟိုဆော့ စကားကို သဘောမတူသလိုလက်ကာပြကာ
"ငါtolietခဏသွားအုံးမယ် ပြီးရင်ပြန်တော့မယ်..OK"
အမြဲတမ်း ဒီလိုညတိုင်းထွက်လာပြီး ညည့်နက်မှပြန်တတ်ပေမယ့် အခုတော့ ထယ့်ကိုတစ်ယောက်ထဲထားခဲ့ရတာ နည်းနည်းလေးမှ စိတ်မချနိုင်ပေ...
သူပြန်အလာကိုစောင့်နေတတ်တဲ့ ကောင်လေး
ပင်ပန်းမှာစိုးရိမ်၏။
ဂျောင်ကုအိမ်သာတံခါးဝနားရောက်တော့...
ကင်မီရာနဲ့ဖောက်ပြန်တဲ့အကောင်
မြင်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းက အမြင်တော်စရာမကောင်းလိုက်တာ မိန်းကလေးကိုတော့မမြင်ရပေ
နံရံဘက်မို့ ထိုကောင်၏ ကိုယ်နှင့်ကွယ်နေသည်
'ကျစ် စိတ်ပျက်စရာတွေ'
ဒါ ယောကျာ်းလေးtolietမဟုတ်လား
မျက်လုံးထောင့်စွန်းနားက ဆံပင်အပြာနုရောင်လေးကို ရိပ်ခနဲမြင်လိုက်တာကြောင့်ထယ့်ကိုတောင် မြင်ယောင်မိသေး...
ထယ်ကအခုချိန်ဆို အိမ်မှာပေါ့...၊
"အင့်...မလုပ်ပါနဲ့...."
"ဟင်.ဒါထယ်...ထယ့်..အသံမလား.."
သူနားကြားမှားတာတော့မဖြစ်နိုင်ပေ...
VOCÊ ESTÁ LENDO
DEVIL♥︎♡︎(COMPLETED)
Fanficဂျွန်ဂျောင်ကု💜ကင်မ်ထယ်ယောင်း သူ့ရဲ့စေခိုင်းချက်ကြောင့်မဟုတ်ပါ သို့သော်....ကျွန်တော့် ပျော်ရွှင်ခြင်း ဝမ်းနည်းခြင်း မှန်သမျှသည် သူ့အပေါ်တွင်သာမူတည်သည်။
