Zor bir gece atlatılmıştı herkes tedirgin bir şekilde Arya'nın uyanmasını bekliyordu uyutmayı düşünmüşlerdi ama cenazeye katilmazsa hepten delirecegini biliyorlardı o yüzden hemen bu fikri kafadan attılar Şeyda hanım ağlayarak kızının elini tutuyordu yine aynı şeyleri yaşayacak diye korkuyordu gerçe hepsi aynı şeyi düşünüyordu yatakta ki kipirdanmayla hep birden ayaklandilar herşeye hazirlikliydilar Arya yavaşça gözlerini açtı beyaz tavnla karşılaşınca olanlar bir bir zihnine doldu Kerem artık yoktu gözünden yaşlar akmaya başladı yavaşça yattığı yerden doğruldu kolunda ki serumu çıkartarak kenara attı kimse ses çıkarmadan Arya'yi izliyordu yerde ki ayakkabıları giydi kimseye bakmadan odadan çıktı
-Bu neydi şimdi
-Arya çok sakin bu normal değil
-Kendine bir şey yapacak
-Bir sakin olun ben gideceğim arkasından Harun sen milleti al eve geç ben Arya'yi sağ salim getireceğim
-Bizde kalsaydik Araf
-Hadi kardeşim o bana emanet
-Kizimi bana getir Araf
-Tamam şeyda teyze
Araf odadan çıktı Arya'nın peşine takıldı asansöre binerken yakaladı -1 bastığını farketti Arya Araf'ı farketmemisti içinde büyük bir yangın vardı bu kadar sakin olduğuna kendi bile sasiriyordu kapı açılınca hemen inmişti morga gelmişlerdi Araf anlayınca görevliye Kerem'in adını vermişti içeriye girdiler Arya hiç konusmamisti elleri titreyerek örtüyü kaldırdı Kerem'in yüzünü görünce çığlık atmıştı bunların kabus olmasını o kadar çok istiyordu ki Araf yanına gelmişti Arya eliyle dur işareti yaptı
-Bizi yalnız bırakın
Araf görevliye başıyla işaret verdi parmaklarini yüzüne getirdi soğuktan elleri titremisti gözlerinden yaşlar boşalıyordu elini kalbine götürdü
-Hani burası hep atacaktı ikinci defa beni terkettin seni affetmeyecegim Kerem daha yeni gelmiştik bir araya bu veda çabuk oldu kalkıp desen ki hepsi şaka inan sımsıkı sarılırım sana lütfen Kerem kalk Mavi diye sarıl bana yine iskelede dertleselim ben uyuya kalayım sen beni taşı ikinci defa aynı acıyı yaşıyorum buna hakkın yok
Dizlerinin üzerine çöktü ağlamaktan helak olmuştu Araf içeriye girdi Arya'nin yanına geldi belinden tutarak yerden kaldırdı
-Arya çıkalım artık
-Vedalasmak istiyorum
-Peki
Kerem'e sarıldı tam vurulduğu yerden öptü kulağına eğilerek fısıldadı
-Beni bekle tamam mı seni sevdiğimi unutma yakışıklı prens ben senin beni sevdiğini asla unutmayacağım tutunacagim bir dal olacak hoşçakal çocukluğum
Hızla dışarıya çıktı duvarın dibine çökerek hıçkırarak ağladı Araf kollarını doladı sımsıkı sarıldı Arya'da ona sığınmıştı
-Sakın sen beni bırakma tamam mı Araf bir acıya daha dayanamam lütfen
-Söz veriyorum sevgilim her zamn yanında olacağım şimdi eve gidelim herkes merak ediyor cenazeye kadar biraz dinlen iyice yiprattin kendini
Araf'ın desteğiyle ayağa kalktı ruhsuz bir şekilde yürüyordu hastaneden çıktılar arabaya bindiler başını cama yasladı boş bir şekilde yolu izliyordu cansızdı sanki eve gelene kadar aynı şekilde durmuştu koruma kapısını açınca kendine geldi arabadan indi içeriye girdiler kimsenin yüzüne bakmadan merdivenleri çıkarak odasına girdi kapıyı kapatarak yatağına ilerledi masanın üzerinde ki nota gözü takıldı Kerem'in notuydu kalbi sıkıştı yaşlar akmaya başladı notu eline aldı okudukça delirecek gibi oluyordu eline ne geliyorsa fırlattı sesi duyunca koşarak yukarıya çıktılar odanın hâlini görünce şok olmuşlardı kızlar tam yaklasacakken
-SAKIN GELMEYİN HEPİNİZ ÇIKIN KİMSEYİ İSTEMİYORUM
-Arya
-CİKİN DEDİM SİZE
-çıkın çocuklar biraz yalnız kalsın
Yere çöktü dizlerini kendine çekerek hıçkırarak ağladı içinde ki ateş alevleniyordu burada boğulacak gibi hissediyordu gitmek istiyordu yerden kalktı dolabı açarak hızla kıyafet çıkardı
