Chasing My Dreams (Dream Series #1)

CHAPTER TWENTY-SEVEN:

'Yong unit ko kasi dati, pinabenta ko na kay Shan 'tapos sabi niya, share na lang kami sa unit niya kaysa mag-hotel pa ako. Pagka-shower ko, nagbihis agad ako at humiga sa malambot na kama. Agad akong nakatulog dahil sa pagod ko.Gabi na nang magising ako. Paggising ko, wala pa rin si Shan. Siguro, may dinaanan pa kaya natagalan. Napatingin naman ako sa orasan—mag-8 p.m. na pala. Nagtingin din ako sa refrigirator, wala ring laman kundi beer at kung ano. Wala namang maluto kaya naisip kong lumabas na lang para makabili ng pagkain. I went out to go to the mall para makapag-grocery na rin ako. Habang naglalakad sa market, may nakasalubong ako—she's familiar. Nagulat na lang ako nang lapitan niya ako. I forgot her name.

"Hi!" masayang bati niya sa 'kin. Nagtataka akong tiningnan siya. I forgot her name, but she's familiar to me. "How are you? It's been a long time."

"I'm good. Have we met before?" I inquired.

She let out a little laugh. "My name is Celine, and I'm Cyril's childhood buddy," she said. "Oh, no. I apologize for forgetting your name," I informed her. She just grinned. "It's okay. When did you get back here in the Philippines?" she inquired. "Oh, no, no. I won't be staying here," I responded. Tumango-tango lang siya. Ilang oras din kaming nagkuwentuhan hanggang sa nakalabas na rin."Did you eat your dinner?" she inquired. Umiling lang ako sa kaniya. "How about we eat? Maybe you're not doing anything?"

Napatingin naman ako sa kaniya kasi gutom na rin naman ako. "Sure." Nang makarating kami sa restaurant, nag-order lang kami. I've ordered only jjajangmyeon noodles kasi madalas kong kinakain 'to kahit nasa Korea ako."Where are you going to stay?" she inquired while I was eating my meal. "I've been staying at a friend's apartment. I'm sure you've heard of him—Ybanez, Shan."

"The pilot—he's also a buddy of mine," she said. Tumango-tango lang ako sa kaniya. Tahimik lang ako buong dinner dahil wala naman akong masyadong sasabihin sa kaniya.

"Did you ever meet Cyril?" Napatingin naman ako sa kaniya. "No," tipid kong sagot sa kaniya. "I guess you are the reason for his success," nakangiti niyang sabi sa 'kin. "No, I'm not," pagde-deny ko. Sino ba naman talaga ako sa buhay niya? Pagkatapos naming mag-dinner, umuwi na rin ako dala-dala ang groceries namin. Lagi kong ipinagdadasal na hindi kami magkita dahil ayaw ko pa kasi hindi pa talaga ako handa para magkita kami.

***

Two days lang naman 'yong pahinga namin. Balik na ako ulit sa Korea pagkatapos n'on. Buti na lang, sa 2 days na 'yon, hindi kami nagkita dahil hindi pa ako handa para magkita kami. At sigurado rin akong may sari-sarili na rin kaming love life. Seunghyun and I have been together for two years. He's an engineer, yet he lives in Korea. Smooth lang ang relationship namin at busy din kami sa trabaho namin kaya hindi na kami masyadong nagkikita.

***

Maaga pa lang, nag-ayos na kami para sa flight mamaya mula Manila back to Korea at Hong Kong papuntang San Francisco. Magkasunod 'yon. I was attired in our uniform. It was a red long sleeve and white inside top with a crimson-fitting skirt that ended over our knees. Sa binti, we wore skin-toned stockings and black heels. May suot kaming puting blouse panloob kung sakaling gusto namin tanggalin ang vest pagkalabas ng airport lalo na kapag malapit sa equator na bansa dahil mainit.

For the flight, I wore my long hair in a bun and wore minimal makeup. Matagal kaming mag-ayos kaya maaga pa lang, sinisimulan na namin. Sakto lang nang sabay kami ni Ivy papunta roon at dinaanan na rin namin si Shan. Nag-safety briefing lang kami. Mabilis ang oras dahil naging abala akong mag-assist sa mga pasahero. I rested for a while before we arrived in Korea. It was direct so we just stayed in the airport for 2 hours, para lang makakain.

***

"Noodles! Let's eat noodles," sabi ni Ivy habang pumipili kami ng kakainan. Nang makakain kami ng noodles, nandito na kami sa food court ng airport. Ang mga piloto, nag-noodles din kagaya namin na nasa kabilang table din. Si Shan, tumabi sa 'min. "Kumusta kayo ng boyfriend mo?" tanong ni Shan habang kumakain kami. "We're okay, kayo?" tanong ko sa kanila. "Sapakan na lang, Maureen, ano ha," sabi ni Shan. Napakunot naman ang noo ko sa kaniya. "Huh?" nagtatakang sabi ko. "Wala siyang girlfriend," sabi ni Ivy na abot-tainga ang ngiti. Pagkatapos naming kumain, tumayo ako at kinuha 'yong tray para ligpitin 'yong mga kinainan naming

. "F*ck." Napasapo ako sa noo ko nang maalala na bukas pala 'yong anniversary namin. "Why?" nag-aalalang tanong ni Shan sa 'kin. Umiling lang ako sa kaniya. Maganda ang airport ng France at saglit lang kaming nakapag-ikot-ikot. Bumalik na lang kami agad sa eroplano para mag-prepare sa bagong flight. Last flight na ito ngayong araw at makaka pag pahinga na ako ulit

"Ladies and gentlemen, welcome onboard Flight 4B7 with service from Hong Kong to San Francisco. We are currently third in line for take-off and are expected to be in the air in approximately seven minutes. We ask that you please fasten your seat belts at this time and secure all baggage underneath your seat or in the overhead compartments. We also ask that your seats and table trays are in the upright position for take-off. Please turn off all personal electronic devices, including laptops and cell phones. Smoking is prohibited for the duration of the flight. Thank you for choosing Bayland Airways. Enjoy your flight."

The flight from Hong Kong to San francisco was smooth. After that, sumabay na ako pabalik nang Manila kasi may bonding kami later. Pagkarating namin sa condo, hindi na ako sanay dito sa init sa Pilipinas. Napag-isipan kong sunduin na lang si Ave sa work niya. Pagkarating ko roon sa office niya, pumasok agad ako.

"Hey," salubong ko sa kaniya.

"Maureen!" Agad naman siyang lumapit sa 'kin at niyakap ako. "Let's go?" sabi ko at tumango naman siya.Paalis na sana kami nang may pumasok na staff sa office niya. "Architect, tawag ka po ni Eng. Midford." Napatingin agad ako sa staff. Impossible naman na magkasama sila. Hindi . . . hindi talaga. Tumango lang siya at lumabas agad. Nanginig 'yong kamay ko nang marinig ko 'yon. Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko. Pagdating naman ni Ave, agad na rin kaming umalis. Nauna akong maglakad sa kaniya at nakasunod lang siya sa 'kin. "Ang bilis mo namang maglakad," inis na sabi niya sa 'kin. Pagkapasok niya, agad kong pinaandar ang sasakyan 'tapos dumeretso sa condo ni Shan. Pagkarating namin, pumasok na kami agad sa condo at tahimik lang akong pumasok sa condo.

"Hey, are you okay?" She grabbed my wrist. Napatingin naman ako sa kaniya. "Ugh, I'm okay. Don't worry." I smiled bitterly. Maya-maya, nagsimula nang magdatingan sina Ivy at naghanda naman ng makakain si Shan. "Mau, wala ka bang balak mag-stay dito sa Pilipinas?" tanong sa akin ni Ave. Napatingin naman ako sa kaniya.

"My boyfriend is there," simpleng sagot ko sa kaniya. "Oo nga pala, sorry," sabi niya. "When will you introduce him to us?" tanong ni Ave. "Soon. He's busy right now," I replied. Nang matapos na kaming kumain at kung ano-ano, nag-uwian na rin naman sila kaya naiwan kami ni Shan dito. Habang nagliligpit kami, nakita kong tahimik si Shan kaya nilapitan ko siya.

"What's bothering you?" deretsong tanong ko sa kaniya.

"I met her—Crystal. I'm proud of her. She's the doctor of Ave," nakangiting sabi niya sa 'kin.

"Her, too. She's proud of you," I replied.

"I wish you had met Cyril as well. He has been studying hard for you since you left and is looking forward to your homecoming." He gave me a kind glance.

I'm still not sure if I'm ready to meet him.