Uzun süren bir hastane sürecinden sonra zorlukla eve gelebilmiştim.Adamın tamamen baygın olduğunu düşünürken hem kör hem de sağır olduğunu öğrenmem kısa sürmüştü.Üzerinde ne bir cep telefonu ne de bir kimlik vardı.Hastaneye verecek hiçbir bilgiye sahip değildi bu yüzden kaydını yaptırırken kimliğini kaybettiğini ve ezberimde olmadığını söylemiştim.Adamın hiçbir sorunu olmadığını,tahlillerinin temiz olduğunu söyleyip bizi yollamışlardı.Neden evime yabancı birini getirmiştim hiçbir fikrim yoktu.Hastanedekilere adamın kaybolduğunu söylemek istiyordum ama gecenin köründe bir de polisle uğraşamayacak halde olmadığımı biliyordum.
Hem görme engelli hem de sağır biriyle ne yapabileceğimi bilmiyorum.Hemen hemen benimle aynı boy ve kiloda,beyaz tenli ve siyah saçlı bir adamdı.Ne adını ne de yaşını biliyordum ya da nerede yaşadığını.Ona nasıl soru soracağım konusunda hiçbir fikrim de yoktu.
Koluna girmiş onu yaşadığım apartmana sürüklemiştim peşimden.Kapıyı açarken gözleri sadece bir noktaya kitli bir şekilde bakıyordu.Oldukça merak ediyordum o çöpün orada ne işi vardı ya da ona kimin baktığını.Vücudunda görebileceğim hiçbir darp izi de yoktu.Sanki dayak yiyen benmişim gibi benim vücudum morluklarla doluydu.
İçeriye geçip ışıkları yakarken konuşmaya başlamıştım sanki beni duyuyormuşçasına.''Ben yalnız yaşıyorum ve ev ikimiz için gayet konforlu.''Ben içeriye doğru yürürken onun hala kapıda dikildiğini görünce tekrar kolundan tutup onu da gideceğim yere kadar götürdüm.''Zaten gördüğün en konforlu ev budur herhalde.''Kendi yaptığım ufak çaplı şakaya gülerken bir yandan da dalga geçtiğim için kötü hissetmiştim.
İkimizde ayakta dikilip birbirimize bakıyorduk gerçi o direkt bana bakmasa da belli bir noktadaydı gözleri ve gördüğü tek şey karanlıktı,sanırım.Yakası genişlemiş bol bir kazakla duran oldukça hoş görünümlü biriydi.Ailesi de onu arıyor mudur acaba diye merak ediyordum ama adamın üzerinde ona ait hiçbir şey yoktu.Ne yapmam lazımdı bilmiyordum ve şu an aklım yeteri kadar iyi çalışmıyordu bu yüzden bunu sabaha bırakıp odamdan fazla nevresim ve yorgan getirmeye gitmiştim.Odamdan aldığım nevresimi koltuğa serip onun için yatak hazırladıktan sonra elinden tutup koltuğa oturmasını sağladım.Daha önce hiçbir engelliyle yakın temasım olmamıştı nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum ya da engelli kişilerin her şeye karşı bu kadar yabancı olduklarını bilmiyordum.Ya bu adamda bir sorun vardı ya da ben anlamlandıramıyordum.
Ben ona başını yastığa koyması gerektiğini göstermeden bunu yapmayacağını anlamıştım en azından.Bu yüzden kendi ellerimle onu yatırdım ve üzerini örttüm.Salonun ışığını kapatıp odama gittim ve üzerimdekilerle beraber kendimi yatağa attım.
