𝗕𝗮𝗯𝘆 𝗝𝗲𝗼𝗻 [ 𝐕𝐊 ]

19

( Z )

' ဂ်ြန္ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး ကို...အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္လင့္ေနျပီ '

' ဟုတ္တယ္ အရမ္းေနာက္က်ေနတယ္ေနာ္ အခ်စ္... '

ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ရင္တမမနွင့္ အေခါက္ေခါက္အခါခါလမ္းေလ်ွာက္ရင္းဆိုေနတဲ့ ဂိုမီက စိုးရိမ္ပူပန္စရာေတြ တေပြ့ျကီးနွင့္သာျဖစ္တယ္။ သူ့သားေလးက အေနာက္က်ဆံုးမွ ၈နာရီေလာက္ပဲမဟုတ္လား။ စာေမးပြြဲေနာက္ဆံုးေန့မို့ သူငယ္ခ်င္းနဲ့ေလ်ွာက္လည္တာထားပါ။ ဒီေလာက္ထိေတာ့ ေနာက္မက်သင့္ဘူးမဟုတ္လား။ သူ့ရင္ေတြပူေနျပီ။ လမ္းမွာ အစ္ကိုတို့လင္မယားနဲ့ေတြ့ေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလားဟင္။ အစ္ကိုက သူ့သားဆိုျပီး အတင္းဆြဲေခၚသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ အဲ့လိုေတာ့မျဖစ္ဘူး သူ့ရင္ေတြကြဲအက္ေတာ့မွာပါပဲ။ 

' မျဖစ္ေတာ့ဘူး ကို...ဖုန္းလည္းလံုးဝမကိုင္ဘူးဆိုေတာ့ မီကိုယ္တိုင္သြားရွာလိုက္ေတာ့မယ္ သူ့သူငယ္ခ်င္ဖုန္းနံပါတ္လည္းမရွိဘူး ကိုရဲ့ '

' ခဏေလာက္ေစာင့္ျကည့္ပါဦး အခ်စ္ရယ္ ... စိတ္ကိုေအးေအးထား '

အေပၚထပ္ဝရံတာတြင္လည္း နာရီတျကည့္ျကည့္နွင့္ေအာက္ဘက္အေျခအေနအားတေစ့တေစာင္းေစာင့္ျကည့္ေနေသာ ထယ္ေယာင္းလည္းရွိခဲ့ပါတယ္။ ခ်ာတိတ္က အခုထိျပန္မလာေသးဘူးမဟုတ္လား။ စိတ္ပူတာမဟုတ္ေပမယ့္ ျပန္ေပးဆြဲခံရတာေတြ ဘာေတြျဖစ္ေနတာမ်ားလား။

' က်ြန္ေတာ္အရင္သြားရွာျကည့္ရမလား သူေဌး...ဂ်ြန့္ကို စိတ္ပူလို့ပါ '

ခပ္ျမန္ျမန္ေျပာလာေသာ ဦးေလးဂင္စကားကိုျကားေတာ့ ဂိုမီေရာ ဆိုဟီးပါသေဘာတူဟန္ျပဳ ျကတယ္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပဲ အကုန္လံုးေစာင့္ေမ်ွာ္ေနေသာ ဂ်ြန့္အရိပ္အေယာင္ေလးက မသိမသာတိုးဝင္လာခဲ့ပါတယ္။

' ဟယ္ ဂ်ြန္ ! သားရယ္ ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနျပီလဲ ဘာျဖစ္လို့ ေမေမ့ကိုစိတ္ပူေအာင္လုပ္ရတာလဲ ! '

ခပ္ေထြေထြဝင္လာေသာ သားျဖစ္သူကိုေတြ့ေတာ့မွ သက္ျပင္းခ်နိုင္ျပီး ခ်ိဴတစ္လွည့္ ေငါက္တစ္လွည့္မာန္ရန္ျပင္မိေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂ်ြန့္မ်က္နွာေလးက ညိဳးငယ္ေနခဲ့တာ ျပီးေတာ့မ်က္အိမ္ေတြလည္း နီရဲေနေရာပဲ။ သူ့သားေလး ဘာမ်ားျဖစ္လာရတာလဲ။ စာေမးပြဲမေျဖနိုင္တာလား။