𝗕𝗮𝗯𝘆 𝗝𝗲𝗼𝗻 [ 𝐕𝐊 ]

23

( Z )

' ငါမသိဘူး..... ငါကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုခ်စ္တယ္ '

ညိဳးႏြမ္းေနေသာ နွလံုးသား၏ဝမ္းနည္းမူ့စီးခ်က္ေတြက ေကာင္းကင္ယံကို မထိတထိသြား၍ခလုတ္တိုက္မိပံုရတယ္။ တိမ္လႊာေတြက မိုးမ်က္ရည္ျပိဳက်ေတာ့မလို ညိဳ့ညိဳ့မိူင္းမိူင္း။ သူဟာ ေဂ်ာင္ကုကို အခ်ိန္တစ္ခုထိတိုင္စူူးစူးနစ္နစ္စိုက္ျကည့္ေနမိတယ္။ ေဂ်ာင္ကုဟာလည္း သူ့ကိုဝမ္းနည္းရိပ္ေယာင္မ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြနဲ့ေငးျကည့္ေနတုန္းပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာမွေတာ့ သူလံုးဝေနာက္မဆုတ္ခ်က္ဘူး။ ေနာက္ဆုတ္ဖို့ျကိဳးစားလို့မရနိုင္ေတာ့ဘူး။

' ဒီကိစၥမွာ ငါမွားတယ္လို့မင္းထင္လား  '

ေသြးပူေနဆဲဂ်ြန္ဟိုမွ ခပ္ေလးေလးေမးလာေသာအခါ စိတ္ထဲမွာရွိတဲ့အတိုင္း သူအေျဖျပန္ေပးမိတယ္။

' မင္းကငါ့အတြက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းဆိုတာထက္ပိုလို့မရနိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာရွိတယ္ေလ ဂ်ြန္ဟို... '

' ဟား ဟား မင္းကအရူးပဲ  ! '

ဟားတိုက္သလိုမ်က္ရည္မ်ားဝဲလ်က္ေအာ္ရယ္ခ်လာေသာ ဂ်ြန္ဟိုေျကာင့္ သူ့စိတ္ထဲစို့နစ္လာရတယ္။

' ငါေမးေနတာ ငါမွားလို့ေမးေနတာေလ မင္းဟာက မင္းငါ့ကိုခ်စ္လား လို့ေမးတာကို ငါကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုခ်စ္တယ္ လို့ေျဖေနသလိုပဲေနာ္  အေမးနဲ့အေျဖနဲ့က တျခားစီ ဟား... '

' အဲ့လိုမဟုတ္.... '

ဂ်ြန့္စကားမဆံုးခင္ဂ်ြန္ဟိုက ရယ္လက္စကိုဖ်က္လ်က္ တီးတိုးရြတ္တယ္။

' ေမးခြန္းနဲ့အေျဖနဲ့လြဲေပမယ့္ နာက်င္ရတာကေတာ့အတူတူပဲ '

ရုတ္တရတ္ဆိုသလို ပါးျပင္ေပၚသို့ဖ်က္ခနဲက်ဆင္းလာတဲ့ ေရစက္ေျပာက္ေလးဟာ မ်က္ရည္စတို့မျပိဳက်မိေစရန္အတားအဆီးေပးလိုက္ပံုတယ္။ ေျသာ္ သိပ္လည္းတတ္နိုင္တဲ့ မိုးနတ္မင္း သူမငိုခင္ အရင္ငိုေပးတယ္ဆိုပါေတာ့။

' မိုး...မိုးေပါက္ေတြက်လာျပီ ငါတို့မိုးမသည္းခင္ျပန္...ျပန္က်မလား နွစ္ေယာက္လံုးထီးလည္းမပါဘူး '

' ဒီတိုင္းအခြင့္အေရးပဲေပး  '

' ျပန္ျကမယ္ '