"Ve tanrı bahşetmiş seni bu karanlık yollarıma parıltı, tüm acılarıma nepenthe olarak."
O kimdi?
O karanlıktı.
HER ŞEYI KARANLIKTI.
karanlığında ki sokağa bir damla beyaz mürekkep gibi akmış ve o sayfada ki sokakta yerimi almıştım.
𝐊𝐚𝐫𝐚𝐧𝐥𝛊𝐠...
Insan, bazen gözleriyle değil, kalbiyle görerek, Elleriyle değil, ruhuyla dokunarak, Hissederek, hisettirerek sevmeli.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖤
Küçükbirsandık vardı, kül renginde. Içinde duygularımı anlatan bir kitap olan. Her gece açtığım, duygularımı kontrol ettiğim, zihnimin en gizli bölgesinesakladığımbirsandık. Sandığı bulmuşlar. Kitabımı çalıp çoğaltmış, birçokkişiyeokutmuşlar.
Şuan karşımdagördüğüm adam, kitabımı izinsiz okuyanlardan biri. Sırtı bana dönük, Nehir'le konuşuyor, hiçbir şey olmamış, babamın bana bıraktığı son hediyeyibilmiyormuş gibi davranıyor. Sanki arkasında olduğumu biliyor.
Ikinci defa karşılaştığım bu adam ikinci defasırtını bana dönmüş durumda. Bu adam Birçok özelimi bilirken beni yok sayarcasına sırtınıdönüyor bana.
Omzumdabir el vardışimdi. O elin sahibi arkamda bir dağ gibi duruyor. "Sorun Ne?" Boğuk sesi fısıldanılan tüm duaları sesinde saklamış gibi çıkıyor. Yutkundum. Kafamıçevirip gözlerine baktım. "O adamı tanıyor musun?"
