"Ve tanrı bahşetmiş seni bu karanlık yollarıma parıltı, tüm acılarıma nepenthe olarak."
O kimdi?
O karanlıktı.
HER ŞEYI KARANLIKTI.
karanlığında ki sokağa bir damla beyaz mürekkep gibi akmış ve o sayfada ki sokakta yerimi almıştım.
𝐊𝐚𝐫𝐚𝐧𝐥𝛊𝐠...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.bölüm
" Ruhumdaki çiçekler "
İyi okumalar dilerim-🖤-
Güneş tam tepede bana gülümsergibiparlıyor, etrafa sarı ve turuncu karışımı ışığınıbırakırken, içimisıcacıkediyordu. Ne kadardır burda, pencerenin önünde bekliyorum, bilmiyorum ama gecekızıllığını ve yıldızlarını çoktan kaybederek yerini masmavi gökyüzü alalı çok olmamıştı. Beyaz bir inci gibi olan bulutlar, gökyüzünde süzülüyordu. Oturduğum sandalyeden kalkıp pencereyiaçtım ve bahçedeki sardunyaların kokusunu uzun uzunsoludum. Çiçekaçanağaçlar ve o ağaçların etrafında uçuşan, üstündeötüşenkuşlarbaharınmüjdesiydi.
Güneşe rağmenbir kaç saat sonra baharyağmuruçiseleyecek ve etrafaıslak toprak kokacaktı. Açtığım camı tekrar kapatıp Nehir'i uyandırmak için odaya gittim. Nehir, ailemi kaybettiğimden beri tek ailemdi, tek arkadaşım, tek canımdı.
Tabi Fatih'te vardı...ama onun yeri de apayrı bir yerdeydi...
"Nehir hadi ama kalk artık. Bak okula geç kalırsak Faruk hoca kemiklerimizsızlayana kadar bizi çalıştırır."
Nehir mırın kırın etse de uykulu gözlerle bana bakıpyarımyamalakgüldü veyüzümekocamanbiröpücükbıraktı. kalkıpbanyoya girdi ve hazırlanmaya başladı.
Bende üstümüdeğiştirip siyah küt saçlarımı salık bıraktım. Üzerimegiydiğim siyah ispanyol paça ve lila bluza uygun bir çantaseçip gereken eşyalarımı doldurdum. Nehir'ibeklerken kahvaltı hazırlamaya başladım. Nehir üzerindesalaş bir pantolon ve askılı bir tişörtgeçirmişti. Saçlarını da at kuyruğu yapmıştı. Birlikte kahvaltıyapıp evden çıktık. Durağadoğrugiderkençalan telefonum ile duraksadık.
