ကားေပၚမွ ေျခခ်လိုက္သည့္ႏွင့္ ေရာက္ရွိသြားသည့္ေန
ရာက ေျပာင္လက္လက္ ေႂကြရည္စိမ္ၾကမ္းျပင္ ။
ကိုယ့္ပံုရိပ္ ကိုယ္ျပန္ျမင္ရတာေၾကာင့္ တအံ့တဩေငး
ၾကည့္ေနတုန္း ေခါင္းေပၚေရာက္လာသည့္ လက္ဖဝါး
တစ္စံုႏွင့္အတူ အေရွ႕တည့္တည့္ကို ၾကည့္ဖို႔ပါ
ေမးေငါ့ျပ ၿပီးသား...နန္းေတာ္ႀကီး...ေတာက္ပ
ေနေသာ အိမ္မက္ဆန္ဆန္ အေဆာက္အအံုႀကီး...
သိပါသည္ ဒါက အိမ္ႀကီးတစ္လံုးဆိုတာ...ေဖေဖ
လက္ညိဳးညႊန္သမၽွ သေရတက် မွတ္သားထားခဲ့ဖူး
တဲ့ အိမ္ႀကီးႀကီးေတြလိုမ်ိဳးဆိုတာ...
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ နန္းေတာ္ႀကီးဟုသာ
ယူဆခ်င္စရာ...
'ဒါ...ဦး...အိမ္လား...'
'အင္း...ဒါ...ကေလးရဲ႕အိမ္...'
'မဟုတ္ဘူးေလ...သားေမးတာ...ဦးရဲ႕အိမ္လားလို႔...'
သူ႔အိမ္လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုနားၾကားမွားတယ္
ထင္ၿပီး ထပ္ေမးေလသည္ ။ခ်စ္ေမႊးေလးအား
တစ္ခ်က္နမ္းၾကဴမိလိုက္သည္ ။ဤသို႔ နမ္းလိုက္
ျခင္းက ပထမဆံုးပင္ ။ကိုယ္စည္းေဖာက္မိၿပီ ။
သို႔ေသာ္ ဆက္တိုက္ေဖာက္ရေတာ့မည္ ။
'ဟား...ဟား...ဟုတ္ပါၿပီ...ဒါ...ဦးရဲ႕အိမ္...ၿပီးေတာ့...ကေလးရဲ႕...အိမ္ဆိုလည္း ဟုတ္တယ္...'
'တကယ္လား...ဟီး...ေပ်ာ္စရာႀကီး....'
ေပ်ာ္စရာႀကီးတဲ့...အျပင္ပိုင္းၾကည့္ၿပီး ကေလးအေတြးနဲ႔ အလြယ္ေျပာလိုက္မိတဲ့ ဤကေလးေလးက
ဒီအိမ္ထဲမွာ ၿပီးေတာ့ ဒီလူသားေရွ႕မွာ တစ္သက္လံုး
ေပ်ာ္ျပေပးႏိုင္မွာလား...?ႀကိတ္ကာတိတ္ကာ ခ်ရတဲ့
သက္ျပင္းေပါင္းကလည္း ဟိုေဆာ့အတြက္မနည္းပင္။
တစ္ခါမွ မတစ္ခါဘူးတဲ့ အနံ႔အရသာအစံုအလင္က
ဂ်ီမင္းအတြက္ စြဲမက္စရာအတိ ။ငယ္ေသးလို႔လား
သို႔တည္းမဟုတ္ ဤကေလးေလးကေတာ့ ဤအရာ
ေတြနဲ႔သာ အံဝင္ဂြင္က်ေနႏိုင္မည့္သူတစ္ဦး ျဖစ္
ေနေပလို႔လား...?မည္သူမွန္းတတ္မည္နည္း...
က်ယ္ဝန္းလွေပမယ့္ ရႈပ္ေနျခင္းမရွိတဲ့ ဦးရဲ႕အိမ္က
ကြ်န္ေတာ္အတြက္ အသြားအလာ မွတ္သားရ
လြယ္ကူေနသည္ ။အခန္းအစံု လိုက္ျပသည့္
ဦးက ေနာက္ဆံုးေသာတစ္ခန္းကို အေရးအႀကီးဆံုး
တစ္ခုဟုဆိုကာ ေခၚေဆာင္လာသည္ ။
ဝင္ဝင္ခ်င္းပင္ ေရၾကည္ၾကည္ထည့္ကာ
အထဲမွာ အရုပ္မ်ိဳးစံုႏွင့္ လွပေနသည့္ ဖန္လံုးေလးမ်ား...အရမ္းလွသည့္ အရာေလးမ်ားကို...
ဖန္လံုးထဲ ထည့္သြင္းကာ အလွဆင္ထားသည္က
ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္ခဲ့သမၽွ အေၾကာင္းအရင္းပင္ ။
YOU ARE READING
3B
Fanfiction'ေဆာင္းတြင္းေၾကာင္ႀကီးေတြကို သိလား ကေလးေလး...? လူသားစားတဲ့ အဲ့ေကာင္ႀကီးေတြရန္က ကာကြယ္ဖို႔ ဦးရဲ႕ရင္ခြင္မွာပဲ မင္းလံုျခံဳမယ္...' 'ဆောင်းတွင်းကြောင်ကြီးတွေကို သိလား ကလေးလေး...? လူသားစားတဲ့ အဲ့ကောင်ကြီးတွေရန်က ကာကွယ်ဖို့ ဦးရဲ့ရင်ခွင်မှာပဲ မင်းလုံခြုံ...
