Οι Επίλεκτοι του Πλάακχ.

VII

Η ομίχλη δεν υποχωρούσε ακόμα και όταν ο καιρός ήταν αρκετά θερμός. Αυτό όμως δεν εμπόδιζε τον Κ. Κέβιν να βγει για το συνηθισμένο πρωινό περίπατο με τον Τζερόμ. Ο Κ. Κέβιν με το κομψό πανωφόρι του και ο Τζερόμ με την βοήθεια ενός μπαστουνιού . Οι δυο τους είχαν προγραμματίσει σήμερα όπως και κάθε μέρα τις τελευταίες δυο εβδομάδες τις εξής δραστηριότητες. Το πρωί ξεκινούσε με ένα χορταστικό πρωινό, στην συνέχεια ένας περίπατος στην παραλία του χωριού, ακολουθούσε η επιστροφή στην έπαυλη όπου ο Κ. Κέβιν αναλάμβανε τις εργασίες του ενώ ο Τζερόμ την ανάγνωση βιβλίων. Από τότε που ξεκίνησε την ανάγνωση ο Τζερόμ έδειξε τεράστιο ενδιαφέρον για οποιοδήποτε βιβλίο έπιανε στα χέρια του. Το πρώτο καιρό διάβαζε αργά και με δυσκολία, η ταχύτητα του αυξήθηκε ραγδαία και πλέον διάβαζε ένα περίπου βιβλίο την ημέρα. Γεγονός που έκανε τον Κ. Κέβιν και το προσωπικό του να αναρωτιούνται από πού προερχόταν αυτή η ικανότητα. Την ώρα του μεσημεριανού στο σπιτικό του Κ. Γουίλινγκτον σερβιριζόταν ένα πλούσιο γεύμα και γινόταν πάντα μια ευχάριστη κουβέντα.

Το κλίμα ήταν τόσο ευχάριστο που μερικές φορές έβαζαν στο γραμμόφωνο να παίζει κάποιο τραγούδι. Άλλες φορές η Κ. Γουίλινγκτον έπαιζε στο πιάνο και μαζί με τον Κ. Κέβιν τραγουδούσαν σε ντουέτο κάποια κλασσικά τραγούδια. Οι υπηρέτες και ο Τζερόμ κάθονταν γύρω από το πιάνο και χτυπούσαν παλαμάκια ή σιγοτραγουδούσαν. Παρά την κακοκαιρία και το κρύο αυτοί οι άνθρωποι ένιωθαν μια γαληνή, κάτι που είχαν καιρό να νιώσουν. Αυτό όμως άλλαξε ξαφνικά.

Το απόγευμα όταν όλοι επανέρχονταν στις εργασίες που έκαναν πριν το γεύμα ο Τζερόμ πλησίασε τον Κ. Κέβιν και τον ρώτησε σχετικά με το κλειδωμένο μπαούλο που βρισκόταν δίπλα στην βιβλιοθήκη. Ο Κ. Κέβιν εξήγησε στον Τζερόμ με μια μικρή ταραχή ότι εκείνο το μπαούλο περιείχε μερικά βιβλία ανεκτίμητης αξίας. Είπε ότι τα είχε κερδίσει σε μια δημοπρασία στο εξωτερικό, πολλοί άνθρωποι επιθυμούσαν να τα αγοράσουν αλλά στο τέλος εκείνος τα απέκτησε. Διηγήθηκε την ιστορία με πολύ πάθος , καθώς ένα μέρος της δουλειάς του ήταν τέτοιο. Επίσης ανέφερε και μια ύποπτη συμπεριφορά από μερικούς ενδιαφερομένους μετά την δημοπρασία. Ο Κ. Κέβιν δεν μπήκε σε λεπτομέρειες για το τι έγινε αργότερα. Το μόνο που πρόσθεσε στο τέλος ήταν ότι πίστευε πως αυτά τα βιβλία με τον καιρό θα αποκτούσαν μεγαλύτερη αξία και ότι σκόπευε στο μέλλον να τα πουλήσει για μεγαλύτερο κέρδος. Το πρόβλημα ήταν ότι ο ίδιος δεν τα είχε ανοίξει από τότε να τα μελετήσει. Η αλήθεια ήταν πως ούτε ο ίδιος ήξερε το πραγματικό περιεχόμενο και την δύναμη αυτόν των βιβλίων. Το μόνο που ήξερε και θυμόταν ήταν ότι είχαν αποκρυφιστικό περιεχόμενο, κάτι που δεν ενδιέφερε ιδιαίτερα τον ίδιο. Επένδυση είπε χαμογελώντας και πήγε προς το γραφείο του.