Οι Επίλεκτοι του Πλάακχ.

VIII

Εκείνο το βράδυ ήταν πολύ περίεργο για τους κατοίκους του Άντερχιλ. Όσοι από τους άντρες που συμμετείχαν στην ερευνητική ομάδα κάθονταν τώρα στο πανδοχείο και διηγούνταν την απογευματινή τους περιπέτεια. Όσοι εργάζονταν μέχρι εκείνη την ώρα άκουγαν με πολύ ενδιαφέρον καπνίζοντας ή πίνοντας κάποιο αλκοολούχο ποτό. Άλλοι πάλι αφοσιωμένοι στα επιτραπέζια παιχνίδια αδιαφορούσαν και διηγούνταν τις δικές τους ιστορίες. Το συμπέρασμα ήταν πως όσοι άκουσαν την ιστορία παραξενεύτηκαν αλλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς είχε γίνει. Ακόμα και ο Όακγουντ μαζί με τον Τζόρτζσον που ήταν αρχηγοί ο καθένας στην ομάδα του έμειναν να ξύνουν τα κεφάλια τους χωρίς να έχουν κάποια απάντηση. Το μόνο που μπορούσαν να συμπεράνουν ήταν ότι ο ιερέας ανέλαβε την τιμωρία του Τζερόμ. Το πρωί θα πήγαιναν μαζί με μερικούς άλλους εθελοντές στην εκκλησία για την επισκευή που ζητούσε ο ιερέας στην εκκλησία. Ίσως εκεί θα μπορούσαν να βρουν κάποια απάντηση. Δεν άφησαν για πολύ να τους βασανίζουν αυτές οι σκέψεις και έτσι ξεκίνησαν να πνίγουν την κούραση τους με ουίσκι.

Μέσα από την ομίχλη και τον νυχτερινό πλέον ουρανό στην έπαυλη των Γουίλινγκτον μόλις είχαν φτάσει ο Φιλ και ο Κ. Κέβιν. Η Κ. Γουίλινγκτον χάρηκε που είδε τους δυο άντρες σώους και με τα κλοπιμαία στην κατοχή τους . Αφού τους καλοδέχτηκε τους προσκάλεσε για φαγητό που είχε ετοιμάσει η ίδια. Κάθισαν όλοι μαζί να δειπνίσουν. Ο Φιλ σχεδόν αμέσως ένιωσε την αμηχανία και παρατήρησε την αναστάτωση που είχαν περάσει οι οικοδεσπότες του. Κατά την διάρκεια του δείπνου επικράτησε μια σιγή, θόρυβο κάνανε μοναχά τα σερβίτσια και τα μαχαιροπήρουνα. Λίγο αργότερα αφού τελείωσε το δείπνο της η Κ. Γουίλινγκτον αποχώρησε ευγενικά από το τραπέζι και πήγε να ξεκουραστεί. Οι δυο άντρες σηκώθηκαν για να την χαιρετήσουν και συνέχισαν το δείπνο τους.

Αφού ακουστικέ η πόρτα στο υπνοδωμάτιο να κλείνει ο Κ. Κέβιν άφησε το πιρούνι να πέσει από το χέρι και έπιασε το πρόσωπο του. Ο Φιλ ήταν και αυτός σε μια κατάσταση συλλογισμού. Παρέμειναν έτσι για λίγο και μίλησε πρώτος ο Κ. Κέβιν ακόμα μπερδεμένος από όλα όσα είχε δει. Δεν μπορούσε να το πιστέψει, έλεγε πως ήταν κάποιο είδους κακόγουστο αστείο όλο αυτό που συνέβαινε. Πρώτα έκλεψε , στην συνέχεια εξαφανίστηκε για μια ολόκληρη μέρα και τελικά ο ιερέας τον υπερασπίστηκε βάζοντας τον στην εκκλησία. Είναι κατανοητό ότι ίσως υπήρχε κάποιο ψυχολογικό κατάλοιπο από την ψυχική του αστάθεια όμως αυτό δεν δικαιολογούσε τις πράξεις του. Μέσα σε όλα αυτά που συνέβαιναν απέκτησε κάποιον υπηρέτη ή ακόλουθο. Για να μην αναφερθεί και η συμπεριφορά του ιερέα η οποία δεν άρμοζε καθόλου σε αυτήν που τον είχαν συνηθίσει. Ο Φιλ με την σειρά του σημείωσε την ανεξήγητη αλλαγή στο δέρμα του ιερέα , εάν και δεν το είχε προσέξει στην αρχή όταν αναφέρθηκε από τον Κ. Κέβιν τον έβαλε σε σκέψεις. Τον ανησυχούσε πολύ και η κατάσταση του Τζερόμ, μπορούσε εύκολα επίσης να πει ότι πλέον δεν ήταν ο φίλος που ήξερε αλλά κάποιος άλλος. Από πότε στο χωριό του Άντερχιλ είχε χαθεί η δικαιοσύνη και η ειλικρίνεια;