Zaman su gibi akıp gidiyordu. Canan artık yeni okuluna ve 4 yılını geçireceği şehre ufak tefek pürüzlerde olsa alışmıştı. Her şey yolunda gibi gözüküyordu ailem ikinci sınıf olduğum için artık motorumu üniversite şehrimde de kullanmama izin vermişti. Canan'la her şey o kadar güzel gidiyordu ki birlikte vakit geçirmekten zevk alıyorduk ve Aleyna'nın da bize eşlik etmesi her şeyin tadını daha da arttırıyordu. Canan'a sürekli derslerinde yardımcı olmaya çalışıyordum ve bu onunla daha çok zaman geçirmekti. Ama bu tempo beni ciddi anlamda zorluyordu çünkü her akşam üniversitenin radyosunda 10-12 arası canlı yayın yapıyordum ve üzerine üstlük gelen yazılım işlerini yapıyordum. Ailenizden uzak olduğunuz da paranın ve geriye kalan ne varsa hepsinin değerini o kadar iyi öğreniyorsunuz ki. İyi ki ev arkadaşım Tufan vardı. Üniversite de sağlam güvenebileceginiz tek bir arkadaşınız olsun başka kimseye ihtiyacınız olmaz. Yemekleri ben yapıyordum ve geriye kalan ne varsa o yapıyordu üşengeç biri olması cabasıydı ayrıca. Ela'yı pek görmüyordum. Oldum olası dersleri iyi değildi zaten o yüzden sürekli üzerine düşüyordur eksiklerinin diye düşünüyordum ama Aleyna onunla ilgili sürekli haberler getiriyordu acaba ne gereği varsa orasını da bilemiyorum.
Vizelerim yaklaşıyordu. Elimde ki bütün yazılım işlerini henüz bitirmiştim ki elime yeni projeler ulaşmıştı ama sınav haftasına yaklaşmışken bunlara başlamak istemedim çünkü Eylül'ün ilk günlerinden beri o kadar yoğundum ki kafa dinlemek istiyordum. Herkesin bir işi vardı o yüzden atladım motoruma soluğu Antalya'da aldım. Bi Körfez çocuğu olarak denize uzak bi yerde üniversite okumak ne kadar zor bilir misiniz ? Allahtan çok arası yoktu. Kola ve çekirdeğimi alarak bir bankın üzerine oturdum saat baya geç olmuştu. Artık dönmeliyim diye düşünürken ilerde ki bankalarda bi kızın ağlayarak öylece oturduğunu gördüm. Onu tanıyordum o gözlükleri nasıl unutabilirdim ki ? Yine mi sen Ela ? Bi insanı hele hele bir kızı ağlarken bırakıp gitmek adetim değildir ama bi insan en yakın dostu ile aldatılınca çok rahat bi şekilde acımasız olabiliyor. Bir insan ihaneti nasıl unutabilir ki ? Her şeyi affederim ama ihaneti ? İhaneti asla... Ela ile çok mutlu bir birlikteliğimiz vardı. Daha yaşımın çokça genç olmasına rağmen 6 yıllık bir beraberliğim olmuştu onla çok küçükten başlamıştık biz sevmeye ya da ben sevmiştim sadece. Her şey o kadar rüya gibiydi ki. Bi de kendimi bildim bileli Burak diye arkadaşım vardı beraber büyümüştük onla yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi hep aynı okullarda okumuştuk bi gün aynı üniversitede beraber okumak ve hatta çifte düğün yapmak vardı düşüncelerimiz arasında olmadı nasip değilmiş ben çifte düğün derken o benim sevdigimle düğün yapmaya niyetliymiş.
Lisenin Son senesinde hani hep şu mezuniyet baloları olur ya bizimde olmuştu çok gereği vardı ya ama ne yalan söyleyeyim o zaman çok özeniyordum herkes kavalyesi olarak sevgilisini getiriyordu çünkü. Ben aşağı kalır mıyım? Benimde bir melek kadar güzel Ela'm vardı (şimdi adı batasıca). Birlikte gitmiştik her şey güzel her şey o denli muhteşemdi ki... Ela benden izin isteyerek lavaboya gitti. Buraksa ortalıkta yoktu. O sıra telefonum çaldı. Canan'ın dönem projesiyle ilgili acil çözmesi gereken bi sıkıntısı varmış rahatsız etmemek için o kadar mesaj atmış ama o müzik de telefonun çaldığını zor duydum ne mesajı. Neyse telefonu açtım ve aynı zaman da kapıya yöneldim ve salonun dışına çıktım. Dışarda Ela ve Burak'ı konuşurken gördüm ve hiç ses çıkarmadan hemen eğilerek onları dinlemeye başladım. Normalde asla böyle bişey yapmam çünkü biri sevdiğim diğeri ise ezelden beri birlikte olduğum kardeşim dediğim adam ama ilk kez onları yanyana görünce içim bi tuhaf olmuştu çünkü Ela bana dışarı çıkıyorum dememişti. Ortam sessizdi ve orta da hiç kimse yoktu. Yavaşça ayağa kalktım ne olduğunu sormak için yanlarına doğru ilk adımı attığım da Burak Ela'nın dudaklarına yapışmıştı. Ben o çok sevdiğim Ela'mın elini bile tutamazken Ela bir başkasının hemde en yakınım olan bir başkasının....
