Yaban Çiçeği : Görücü Usulü Aşk (Tamamlandı)

Sizi Bana Sayıyla Mı Veriyorlar !?

Annem hızlıca yanıma geldi ve beni yerden kaldırdı.

" Sen burda ne arıyorsun anne ?"

" Asıl sen yerde ne arıyorsun?!"

Bana bön bön bakıyordu.

" Gu Jun-pyo ! Sen ne yaptığını sanıyorsun?"

Annemin arkasında ki kadın o çatallaşmış sesiyle bağırıp Gu Jun-pyo'ya sinirle bakıyordu.

" Sen karışma anne!"

Ney ?! Anne mi? Annesimiymiş... Yani böyle asortik bir kadının onun annesi olmasına şaşmamalı...Benim annemle ne alakası var acaba ?

" Gu Jun-pyo hemen odama git ve bizi orada bekle! Geum Jan-di ' ciğim, sen de çık... Birlikte çıkın ve bizi bekleyin.

Geum Jan-di 'ciğim mi? Duyanda 40 yıllık arkadaşız zannedecek.

" Çok komiksiniz hanım efendi . Gu Jun-pyo ve ben bırakın birlikte merdivenlerden çıkıp bir odada durmayı aynı havayı dahi soluyamayız!"

" Sanki ben seninle bir şeyler yapmak istiyormuşum gibi konuşuyorsun, senin meraklın değilim!"

" Olma zaten!"

" Geum Jan-di , sus ve beraber yukarı çıkın!"

" Anne a-"

" Sana çık dedim Geum Jan -di!"

Gu Jun -pyo merdivenlerden çıkmaya başladı. İyi ki karşılıklı iki merdiven var. Bende oflaya oflaya karşı merdivenlerden çıkmaya başladım. Annem kesin bir şeyin peşinde , yoksa böyle asortik bir kadınla ne işi olsun ki ?

Bu kadının odası nerde ya? Ha şurda!

İçeri girdim , Gu jun-pyo koltukta yayılmış bana bakarak sırıtıyordu.

" Sen ne kadar da pislik bir insansın!"

" Laflarına dikkat et bücür! Elimi kaldırdığım an sana vurmalıydım... Neden beklediysem!"

" Bir daha bana vurmayı aklından dahi geçirirsen sana öyle bir şey yaparım ki feleğin şaşar!"

Ayağa kalktı ve üzerime doğru yürümeye başladı.

" Ya göster bakalım ne yapacakmışsın , çok merak ettim!"

Sen çok ama çok kaşınıyorsun kendini beğenmiş deli! Ama ben sana ne yapacağımı biliyorum! Sen yeter ki arkanı dön ... Seni geberteceğim!

" Bana bir az zaman lazım. Sonra neyin ne olduğunu anlayacaksın..."

" Yaa öyle mi ?"

Sinsice güldü. Koltuğa gitmek için arkasını döndü. Evet tam zamanı , tabanları yağlayın uçuşa geçiyoruz!!!

Sırtına hızla atlayıp kulağını ısırmaya başladım.

"Seni gidi pislik!! Ahh kulağım! Seni bir aşağıya indireyim göreceksin!"

"Ne yapacaksın he !! Ne yapabilirsin ki?!"

Hayla ısırıyordum... Sırtım ! Hayvan işte ne olacak sırtıma vuruyor!

Kapının açılmasıyla ikimizde durduk. Ben hayla onun sırtındaydım...

" Ne yapıyorsunuz? "

Beni hızlıca yere fırlattı.

" Bu yabani orman kaçkını sırtıma atladı ve kulağımı ısırdı!"

" Bu hayvan dışı yaratık kantinde bana yapmadığını bırakmadı! "

Gu Jun-pyo'ya döndüm.

" Ama sen dur ! Sana daha neler neler yapacağım!"

" Aa yeter! Çocuk gibi didişmeyin artık!"

Bağıran Gu Jun-pyo'nun annesiydi.

" Hiç size yakışıyor mu bu tür şeyler? Siz ki gelecekte beraber -"

"Ne beraber mi?!"

Gu Jun- pyo ile aynı anda bağırmıştık.

" Oturun da olup bitenleri sizlere anlatalım."

Hepimiz oturduk. Gu Jun-pyo ile beraberlik lafı geçti , kaçın ! Valla beni öldürseler böyle bir şeye izin vermem. Zaten hiç öyle şey olur mu? O ve ben ... Ahah hiç güleceğim yoktu.

" Bizim şirket gurubumuzla sizin şirket gurubunuz bir anlaşma imzaladı. Biz bu anlaşmayı sizin adınıza yaptık. Yani bütün toplantılara , yemeklere felan siz ikiniz katılacaksınız."

" Biz?! Beraber?"

İkimizde şaşırmış şekilde bakıyorduk.

" Anne bu mümkün değil!"

" Gu Jun - pyo , bu mümkün ve olacak! Boşuna uğraşmayın . Biz anlaşmayı yaptık bile. Şimdi her şeyi öğrendiğinize göre çıkabilirsiniz!"

İkimizde odadan dışarı çıktık.

O neydi ya? Kadın resmen emir verdi. Ya olacak , ya olacak... İkimizde şaşkın yüzle birbirimize çok yakın şekilde etrafımıza bakıyorduk.

" Gu Jun - Pyo neden bana bu kadar yakınsın?! Uzaklaş yanımdan!"

" Asıl sen neden bana bu kadar yakınsın? Yoksa , yoksa farklı emellerin mi var ?!"

" He Gu Jun- pyo he... Seni kullanıp kirli bir mendil gibi kapıya koyacağım! "

Arkamı döndüm ve yürümeye başladım.

" Bana sizi sayıyla mı veriyorlar anlamıyorum ki. Hiçbiriniz akıllı değilsiniz!"

Merdivenlerden hızlıca indim. Bu gün derslere felan giremeyeceğim. Eve gidip yatmak en iyisi...

Okuldan çıkıp bisikletimi bağladığım yere doğru yürümeye başladım.

Bir dakika! Bisikletim nerede ?! Çalmış olamazlar, yani çalmamışlardır heralde... Ya of her şey de beni buluyor...

" Geun Jan- Di"

Annemin sesi. Kesin o bir şey yaptı...

" Anne , bisikletim nerde ?"

" Bilmem , nerde?"

" Sen yaptın dimi? Sen çaldın bisikletimi?"

" Geum Jan- Di ! Beni sinirlendiriyorsun! Çalmakta ne demek?!"

" Yani şöyle bir düşünürsek bisikletle okula gelmemi istemeyen sensin... Anlamadığım bir şekilde bisikletime bir gıcıklığın var. Senden başka kim olabilir?"

Gözlerini devirdi... Annemin yalan söylediğinde yaptığı tipik harekettir. Ama sen merak etme ; gidip en eski bisikleti alacağım ve çok sevdiğin şöförünü bisikletime bir şey olmasın diye bekçi olarak dikeceğim...

" Herkes olabilir... Hem zaten o bisiklet bayağı bir eskiydi. Aman konuşacak konu yok sanki."

" Anne cidden şu anda anladım.Sizi bana sayıyla yolluyorlar..."

"Sen akşam ki yemeği düşün. Ne giyeceksin, ne yapacaksın?"

" Ne yemeği?"

" Gu Jun-pyo ve ailesiyle olacak yemeği."

" Ne?! Anneee!!!"