Yaban Çiçeği : Görücü Usulü Aşk (Tamamlandı)

Artık Onu İstemiyorum

Önceki bölümde en son da ne olmuştu hartırlayalım :

" Ben , ben bilmiyordum cid-"

" Kes artık! Bunu biliyordun ve bana söylemedin!! Oysa ki senin göründüğünden daha iyi biri olduğuna inanıyordum. Bana o kadar laf söyledin ; benim kalpsiz , ruhsuz , sadece kendimi düşünen birisi olduğumu söylemiştin. Ama sen benden daha da kötüsün . Sen bir hiçsin , iyi kalpli gibi gözüken insanları yakıp yıkan , onlarla bir oyuncakmış gibi oynayan ,vicdansız , çıkarcı birisisin! Senden şu ana kadar hiç nefret etmediğim kadar nefret ediyorum! Artık herşey bitti , seninle evlenmeyeceğim. Eğer 1 metre dahi yakınıma yaklaşırsan seni öldürürüm! Anladın mı beni ? Seni öldürürüm!"

Bir hışımla merdivenlerden aşağı inmiş ve evden çıkmıştı.

Şu anda yaptığım tek şey ağzım açık bir şekilde etrafıma bakınmaktı. Beynimden vurulmuşa dönmüştüm , oysa herşey güzel gidiyordu. Daha yeni anlaşmaya başlamıştık.

Bu evlilik işi de nereden çıkmıştı? Böyle bir şey olamazdı... Benim isteğim onunla evlenmek değildi ki , onunla iyi anlaşmak ve onunla yakın olmaktı.

Durduğum yerde yere yığılmıştım. Gözlerimden istemsizce yaşlar akıyordu.

Bana ağır laflar söylemişti , hemde çok ağır...

Peki ya benim ona yaptığım neydi? Ona şu ana kadar  bir sürü laf söylemiş ama söylediklerimin onu nasıl incittiğini hiç düşünmemiştim.

Lanet olsun ! Lanet olsun ! Lanet olsun!

Hızlıca ayağa kalkmış ve odama girmiştim. Elime telefonumu aldığım gibi annemin numarasını tuşlamıştım.

Hadi aç şunu!!

" Alo , Geum Jan Di?"

" Siz ne yaptınız anne?! Söyler misin ne yaptınız?!"

Ağlıyordum , sesim çatallaşarak çıkıyordu.

" Ne yapmışız?"

" Ne demek ne yapmışız?! Gu Jun Pyo'yla evlenmem de nereden çıktı?! Bana sormadan nasıl böyle bir karar alabilirsiniz?!"

" Geum Jan Di ağlama. Bu konuyu dün sizinle konuşacaktık ama siz beklemeden gittiniz. Gazetecileri biz oraya gelmeden önce çağırmıştık. Bizden bir açıklama bekliyorlardı , bizde mecburen her şeyi açıkladık."

" Anne kaçıncı devirdeyiz ha?!  Daha biz bilmiyorken böyle bir şeyi nasıl açıklarsınız?!"

" Geum Jan Di yeter artık! Ben senin annenim , sen bana bu şekilde bağıramazsın... Şu anda şirketteyiz , birazdan Gu Jun Pyo ve ailesiyle birlikte eve geleceğiz , aramızda konuşup düğünü kararlaştıracağız. "

" Hayır anne ben ev-"

Telefonu yüzüme kapatmıştı.

Sinirle telefonu yatağıma fırlatmıştım.

Yere oturmuş hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Kendimi herşeyini kaybetmiş yetim çocuklar gibi hissediyordum.

Gerçekten de öyle miydi? Herşeyimi ; Gu Jun Pyo'yu kaybetmiş miydim?

Şu bir kaç günde Gu Jun Pyo nasıl benim herşeyim olabilmişti ki ?

Ben gerçektende ona aşık mı olmuştum? Yoksa bu hissettiklerim bir saçmalıktan ibaret miydi?

Kendime bile ona aşık olduğumu , onu ne kadar sevdiğimi iltiraf edemiyordum. Şu ana kadar hep ondan nefret etmemin altına sığınmış , aramızda birşey olamayacağını düşünmüştüm.