Finally Found My Binibini✔️

KABANATA 8

Sa nagdaang araw ay panay iwas ang ginawa ko sa tuwing makakatagpo kami ni Laura na kami lang hindi ko parin makalimutan ang nagawa ko kaya't minabuti ko nalang ang umiwas mona. At ramdam ko din sa mga titig ni Laura kung bakit ako umiiwas sa kanya. Oo! Nakakalungkot ang umiiwas sa kanya pero ito ang tama at dapat kung gawin dahil alam kung sa sarili ko pag malapit siya hindi ko makokontrol ang sarili. Paniguradong hindi lang yun ang aabutin namin.

"Ang lalim nun, a."I looked at Adam who sit beside me. Nandito kami sa likod ng masyon nila nakaupo sa upuan na gawa sa kahoy."Tila gusto mo nang sumisid."natatawang turan nito iniwas ko kaagad ang tingin sa kanya nababaliw na talaga ang lalaking to.

"Anong gustong sumisid ang pinagsasabi mo diyan?" inis kung wika kaya mas lalo pa itong natawa.

"Painosente kapa."

"Ewan ko sayo mabuti pa manahimik ka diyan." galit kung ani sa kanya pero tumawa lang ang loko.

"Sumisid, sumisid sa gitna ng babae nga—Aray!" pahawak ito sa batok niya na hinampas ko kung ano-ano na lang ang pinagsasabi.

"Shut up!" masama itong tumingin sa akin. "Makakaganti rin ako sayo." pagbabanta niya.

"I'm waiting." I replied. Kaagad namang tumalima ang tingin nito sa akin.

"Tsk!" napikon na.

"Pikon kana niyan?"

"Hindi!"

"Ganun ba gusto mo pikonin pa kit—"

"Mukha mo pikon." inis nitong sambit napatawa naman ako sa inasta nito. Nababakla na si Adam kaagad itong tumayo at padabog-dabog na lumakad.

Ngayong mag-isa na ako ay tumayo narin ako babalik na lang ako sa silid ko at doon nalang hanggang gumabi wala rin naman akong magagawa dito kundi ang tumunganga nalang buong maghapon. Nang mapadaan ako sa medyo madilim na parte ay may tumawag sa akin. Kilala ko iyon walang iba ang babaeng mahal ko at iniiwasan ko kaagad akung nagpatuloy sa paglakad ngunit napahinto ako sa paghigit nito sa aking kamay.

"Drexel! Sandali!" wala akung magawa kundi ang lumingon sa kanya.

"May kailangan kaba?" tanong ko kinutkot-kot nito ang mga kuko na tila hindi mapakali."Dahil kung wala maiiwan na kita."dugtong ko. I need to do this para rin naman sa amin to.

"Kas....kasi ano..."

"Ano Laura may gagawin pa ako." pagdadahilan ko.

"Kasi..."

"Kung wala kang sasabihin ay mauuna na ako..."

"Bakit mo ako iniiwasan?" napatigil ako sa paghakbang. Sinasabi ko na nga ba.

"Wala lang." hindi ko pwedeng sabihin sa kanya ang dahilan ko dahil malilito lamang ito.

"May nagawa ba akong mali sayo?"

"Wala" ako yung meron gusto kong isantinig iyon pero hindi ko magawa.

"Tapos ngayon ang lamig-lamig mona sa akin."

"Nilalamig lang talaga ako." hell ang init kaya.

"Pero bakit pinagpawisan ka?" fvck ang kulit nito pasalamat ka talaga.

"Wala to wag monang pansinin. Sige, aakyat na ak—." natulos ako sa kinatatayuan ko sa pagyakap ni Laura sa akin. Anong ginawa mo Laura?

"Stop it baka hindi lang yun ang magawa ko sayo."

"Bakit anong gagawin mo sa akin?" make love to you. Kiss you hard and make you scream in pleasure. I shooked my head, soon.

"Wala." tinanggal ko ang kamay niya pero mas lalo pa itong yumakap sa akin.