Finally Found My Binibini✔️

KABANATA 17

Walang gana akung lumabas sa kotseng naghatid sa akin pabalik sa Maynila sa mansyon kaagad namin ako nagpahatid. I bid my goodbye to the driver and thanks him tinanaw kopa ito bago mawala sa paningin ko.

'Laura'

Hindi pa man isang araw ay namimiss ko na kaagad siya. Napabuntong hininga ako bago pilit lumakad papasok unang bumongad sa akin ang maingay na paligid.

My mom and dad kahit sa malayo ay hindi makaligtas sa aking pandinig ang mga sumbatan nila. Babalik lang sila dito para mag-away.

"Mom....Dad!" tawag ko sa kanila saka lang sila huminto ng marinig ang boses ko hindi man lang nila namalayan na nandito na ako.

They never change palagi parin silang nag-aaway and I don't know what's the reason.

"Drexel....anak!" my mom hug me and kiss my forehead sinagot ko lang siya ng isang tipid na ngiti. "Your home."

"Yeah!" walang ganang sagot ko. I glance at my dad he look different sa huli naming pagkikita pumayat siya ngayon at lumitaw narin ang puti niyang buhok maybe dala ng sobrang seryoso sa trabaho.

"Why don't you take a break dad?" I ask my dad sa halip na sagutin ako ay tinapik lang niya ang balikat ko. If you gonna ask me kung saan ako mas malapit well wala I grow up with my yaya's beside me. Wala akung ama at ina na kinalakihan they just gonna call me and ask kung kailangan ko ba ng pera they never bother to ask me kung maayos lang ba ako?

Minsan gusto ko silang sumbatan but hindi ko magawa I always open my mind na kaya sila ganito ganyan wala dito at palaging trabaho ay iniisip ko na lamang na para din naman sa akin iyon.

"Where have you been Drexel?" nasa tono ng boses ng mom ko ang pagiging strikta.

"Friend!" I was about to step ng marahas na hinawakan ng mom ko ang kamay ko.

"Where not yet done."

"Mom I'm tired I already said to you I'm with my friend." sa halip na bitawan ang kamay ko ay mas hinigpitan pa niya ito at ramdam kong namumula na ngayon ang pulsohan ko.

"Xandra your hurting our son." my dad said.

"Nag-uusap lang kami Andres."

"You can talk to our son without holding him." my dad replied.

"What? Wala na ba akong karapatan na hawakan ang anak natin." what a nice family. Here we go again.

"Meron pero hin—" I didn't let my dad finish hes word, hahaba lang ito.

"I'm okay dad hindi naman masakit." iniwaksi ko kaagad ang kamay ni mom at kaagad umakyat sa taas hindi ko na pinansin ang pagsigaw nito sa pangalan ko at pagsalita sa akin ng kung ano-ano.

'Yeah! Sana nga hindi niyo na lang ako naging anak.'

Anyway I'm use to it hindi kailan man naging mahinahon si mom pagdating sa akin and I don't know why minsan naisip ko na baka ampon lang nila ako pero isip ko lang yun.

Pabagsak akung humiga sa kama hindi pa ako handang harapin ang mga magulang ko I have this feeling na hindi maganda ang sasabihin nila I hope its not true.

Masaya na ako ngayon I'm happy with Laura at sa pamilya niya hindi nila ako trinato na iba ako sa kanila they accept me kahit hindi nila ako lubos na kilala. Habang nandun ako naranasan ko ang mga bagay na hindi ko pa nararanasan kagaya ng pagmamahal na doon ko nakita.

Gusto kung tawagan si Adam para kumustahin si Laura pero hindi ko magawa dahil baka marinig ko lang ang boses niya hindi ako nagdadalawang-isip na bumalik kaagad.