Finally Found My Binibini✔️

KABANATA 9

Kanina pa ako palakad-lakad sa silid ni Adam pumunta ako dito para sana manghingi ng payo kung papano ako aamin kay Laura. Since I don't have an experience ang pangit naman sigurong bibiglain ko siya.

"Ano bang mahirap doon sabihin mo mahal kita Laura ganun. Simple lang yan hindi mo masabi." inis nitong ani sa akin habang hindi parin bumangon sa kama.

"Hindi nga kasi ganun."

"Ewan ko sayo ang dali lang niyan gagawin mo pang mahirap."

"Sige nga sasabihan ka ng isang tao na mahal ka niya anong magiging reaksyon mo, huh?" I asked.

"Mabibigla sino ba namang hin—"

"Ganun na nga tulungan mo ako para hindi siya mabigla." I beg.

"Ang kulit, sige na nga." bumangon naman kaagad ito at umupo sa kama niya. "You want a romantic confession?"

"Exactly" I answered.

"Sige, ganito." umupo ako sa dulo ng kama niya para marinig ko ng mabuti ang sasabihin niya. "Wag kana lang aamin." mabilis ko itong dinaganan tangin@ nito akala ko magseseryoso na.

"Aray! Biro lang." sinipa ko pa ito ng panghuli bago humiwalay sa kanya.

"May alam akung lugar dito since alam naman natin na mahilig talaga sa mga bulaklak ang kapatid doon kayo sa Paraiso Harden." he explained kung ano ang meron sa Paraiso Harden dito daw matatagpuan ang mga bulaklak na kakaiba at mahirap hanapin kumbaga rare." Sasabihan ko si Laura na pupunta siya doon dahil may gustong kumausap sa kanya and then doon ka papasok. Ano sang-ayon ka?" I nod.

"Thanks par the best ka talaga." I hug him pero dahil dakilang maarte ito tinulak ako sa sahig tuloy ang bagsak ko.

"Lumabas kana sa bandang hapon kita ihahatid doon kaya maghanda ka." huling sabi nito bago ako masayang lumabas. Finally aaminin narin ako kay tagal ko na tong hinintay at ngayon gagawin ko na nga.

Sa mga oras na lumipas hindi ako mapakali panay tingin ko sa orasan na nakasabit sa dingding panay rin ang sulyap ko sa salamin kung maayos ba ang mukha ko. Ngayon lang ako pinagbabaan ng kompyansa sa sarili dati hindi ako nag-abala pang manamin dahil alam ko namang pinagpala talaga ako kahit ano pa ang porma ko.

Pinagpawisan ako ng husto ng may kumatok tiyak na si Adam na iyon mabilis ko iyong binuksan at tuluyan na ngang nanlamig ang buong sistema ko. Hindi si Adam ang nasa harap ko kundi ang ina at ama niya.

"Pasok po kayo tita, tito." totodasin naba nila ako hadlang ba sila sa amin ni Laura o ayaw nila ako para kay Laura fvck hindi maaari. Ako ay para kay Laura at si Laura naman ay para sa akin.

"Hindi na ako magpaligoy-ligoy pa iho." bumuntong hininga ito na siyang ikinaputla ko. "Narinig ko na gusto mong umamin sa anak namin mamayang hapon."

"Opo, tita." walang rason para tumanggi ako sa kanila. Kung hindi man nila ako tanggap gagawin ko ang lahat para tanggapin lang nila ako.

"Bata pa ang anak namin iho at alam kung sa mura niyang edad may pagtingin din siya sayo. Nakikita ko iyon sa mga mata niya sa tuwing sumusulyap siya sayo." mahinahon wika ng kanilang ina soon to be my mother too. "At bilang isang mga magulang gusto naming mapasaya ang mga anak namin kung mahal niyo talaga ang isa't isa wala na kaming magawa kundi tanggapin iyon." nanlaki ang mata ko hindi ako pwedeng magkakamali tanggap nila ako para kay Laura para akong nanalo ng ilang bilyon.

"Salamat po tita, tito pangako ko po hindi ko sasaktan ang anak niyo."

"Parte ng pagmamahal ang masaktan kung walang sakit hindi iyon pagmamahal maari mo bang ipangako na ipaglaban mo ang anak namin hanggang dulo?"

"Kahit hindi niyo na po sasabihin tito gagawin ko po." I fight for her until my last breath. She's my everything my life and my love I do everything for her if that's make her happy.

"At alam mo pang bata pa ang anak namin sanay maghintay kayo hanggang sa ikasal kayo." kaagad akong tumango kaya kung gawin yon para kay Laura kahit gaano pa yan katagal ang mahalaga kami parin hanggang dulo. Marami pa kaming napag-usapan bago napagpasyahan ng dalawa na lumabas na dahil may gagawin rin ito nais man nilang masaksihan ang gagawin ni ko ay hindi maaari dahil may gagawin pa sila.

Kaya't ng sumapit ang bandang hapon ay naligo ulit ako nagsabon ng paulit-ulit I make sure na malinis na talaga ako at mabango I wear a simple attire plain t-shirt and faded pants.
Medyo ginulo ko rin ang buhok ko sakto namang nagsuot na ako ng sapatos ay may kumatok si Adam.

"Nandon na siya. Your ready?" I nod I feel nervous at the same time happy.

"Kailangan ko ring bumalik kaagad dahil isasama ako nila ina sa lalakaran nila kaya hindi ako makasaksi. Good luck na lang par do you best may tiwala ako sayo." I thanked him at nagtungo na kami papunta sa sinabi niyang Paraiso Harden hindi naman iyon malayo sa katunayan nga ay pwede raw iyong lakarin pero dahil kailangan naming makaabot kaagad ay sumakay kami ng kalesa it was my first time riding this kind of stuff.

Makalipas ang ilang minuto ay nakarating din kami I looked around walang taong palakad-lakad tahimik ang kapaligiran.

"I close the place temporarily." he told me. I hold the roses tightly to ease the nervous I feel. Pinagawa pa ito ni Adam kanina buti na lang naalala niya dahil nakalimutan ko since I don't have an idea kung ano ba ang ibibigay ko sa kanya.

"Sige, para mauna na ako. Naghihintay siya sayo sa dulo." Sinunod ko ang sinabi niya kanina I walked straight I feel my hand sweating fvck ganito ba talaga ang pakiramdam kapag aamin ka para kang hahatulan ng kamatayan.

Malapit na akong makarating ng makaramdam ako ng kaunting sakit sa dibdib resulta siguro ito sa kaba ko hindi ko lang iyon pinansin at nagpatuloy sa paglakad. Dumagdag pa sa kaba na nararamdaman ko ang maitim na kalangitan na handa ng uulan. With that thought mas binilisan ko pa ang paghakbang.

Until I reach the end all my nervous were gone it napalitan iyon ng sakit. I saw how Mak-mak and Laura hug each other with a wide smile on their face.

Nabitawan ko ang bulaklak na hawak kasabay ng pagbuhos ng ulan hindi ako nakakibo sa kinatayuan ko.

'I'm late... I'm late she choose Mak-mak over me.'

Isang butil ng luha ang dumaloy sa pisnge ko bago ako tumalikod.
I walk under the rain slowly wala akong paki kung basang-basa na ako kung may makakita man sa akin at isipin na baliw ako. Wala na akong paki dahil wala ng mas ikakasakit pa ang sa nasaksihan ko kanina.

Itutuloy...