(3)
မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အလင္းစက္တို႔ေအာက္ဝယ္ အေနာက္ေတာင္ဘက္အရပ္ဆီမွ တိမ္ညိဳတို႔ကတေရြ႕ေရြ႕လြန္႔လူးကာ ေရြ႕လ်ားလို႔လာသည္။
"ကိုစစ္...မိုးသားေတြမဲတက္ေနတာျမင္လားဒီညေတာ့မိုးရြာမွာလားမသိဘူးေနာ္"
"အင္း...ရြာခ်င္လည္းရြာေပ့ေစ"
"မင္းဘိုးေအရြာပါ့လား...ကားေခါင္မိုးေပၚအိပ္လိုက္ရမွာ မိုးစိုၿပီးဖ်ားေနမွ"
"ဖ်ားၿပီးေသသြားလည္း ေအးတာပဲကြာ"
ျပန္ေျပာလိုက္သည့္ေလသံထဲက မေက်မခ်မ္းအရိပ္အေယာင္တို႔ကို သတိထားမိလိုက္တဲ့ ေနႀကီးတစ္ေယာက္ ကိုစစ္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္သည္။
မိုးသားမဲမဲတို႔ႏွင့္အၿပိဳင္ကိုစစ္ရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္က ရြာခ်ေတာ့မည့္မိုးတိမ္ေတြလို မဲေမွာင္ေနကာ မ်က္ဝန္းေတြထဲ မ်က္ရည္တခ်ိဳ႕တို႔ကလွ်ံထြက္က်လာေတာ့မည့္ဟန္ျပင္ေနသည္။မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္အခတ္မွာလိမ့္ကနဲခုန္ဆင္းက်လာေသာမ်က္ရည္စက္ႏွင့္အတူ ရႈိက္သံသဲ့သဲ့ထြက္ေပၚလာသည္။
"ဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲကြာ"
တီးတိုးေရရြတ္လိုက္သလား၊ေမးခြန္းေမးလိုက္သလားမသိေပမဲ့ေနႀကီးရဲ႕အသံကစိတ္ရႈပ္ေထြးစြာျဖင့္ထြက္ေပၚလာသည္။
"ငါစိတ္ညစ္တယ္...အိမ္မွာမေနခ်ငိေတာ့ဘူးေန႔တိုင္းအိပ္ယာကထလိုက္တိုင္းဒီေန႔ဘယိအေႂကြးရွင္နဲ႔စကားမ်ားရမလဲ ရပ္ကြက္ရံုးလိုက္ရွင္းရမလဲ...ဘယ္အခ်ိန္ရဲစခန္းလိုက္ရွင္းရမလဲလို႔ေတြးရင္းအိပ္ယာထရတဲ့ေန႔ေတြကိုမုန္းလာၿပီ...ဘယ္ေန႔ေစ်းအရင္းျပဳတ္မလဲလို႔ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေတြးေနရတာလည္းပင္ပန္းလွၿပီခုလည္း...ခုလည္း..."
စကားလံုးတို႔ ေရွ႕ဆက္မရေတာ့ပဲ ရႈိက္သံသဲ့သဲ့ကအဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚေနခ်ိန္ပခံုးသားကို တင္းကနဲ ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္ခံလိုက္ရျခင္းႏွင့္အတူ
"စိတ္ပ်က္တယ္ကိုစစ္ရာ မင္းေယာက်ၤားမဟုတ္ဘူးလားကြာ...မင္းအမေတြ ေစ်းရင္းျပဳတ္လို႔ မင္းတို႔အိမ္ေရာင္းဖို႔လုပ္ေနတာ ငါအကုန္ၾကားၿပီးၿပီ...ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲကြာျဖစ္သမွ်အေၾကာင္းအေကာင္းလို႔သာေတြးလိုက္..."
ပါးျပင္ထက္ယိုစီးက်လာေသာမ်က္ရည္စက္တို႔ကိုသုတ္သင္ေပးေနတဲ့လက္တစ္စံုကိုဆြဲဖယ္လိုက္ကာပိန္ပါးပါးကိုယ္လံုးေလးရဲ႕ရင္ခြင္ထက္မ်က္ႏွာအပ္ကာ တသိမ့္သိမ့္ျဖင့္ငိုခ်လိုက္သည္။
"ေဟာဗ်ာ ကေလးေလးက်ေနတာပဲ ငိုကြာငို ဝေအာင္သာငို ငါ့ရင္ဘတ္ေပၚအားရေအာင္ငိုခ်လိုက္ "
ေနာက္ေက်ာျပင္ကိုညင္သာစြာျဖင့္ပြတ္သပ္ေပးကာ အငိုတိတ္ေအာင္ေခ်ာ့ေနတဲ့ ေနႀကီးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက အေဝးသို႔ ေငးရီေနလ်က္
KAMU SEDANG MEMBACA
တိမ်စိုင်တို့နောက်ကွယ် ...
Romansa..... ချစ်သူလူဆိုး ရေးသားသည် ။ ..... ☁ တိမ် 🌨 စိုင် 🌨 တို့ 🌩 နောက် 🌥 ကွယ်
