( 11 )
ေမွာင္ရီသမ္းစျပဳေနသည့္ ေႏြညေနခင္းက လင္းခ်င္းစြာျဖင့္ အေမွာင္ဘက္ကူးေျပာင္းဖို႔ ျပင္ေနသည္။
ေနႀကီးတို႔ အိမ္ထဲမွာ အရပ္ထဲမွ လူမ်ား ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ျဖင့္ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနၾကသည္။
ကားေပၚမွဆင္းလာသည့္ေနႀကီးရဲ႕အမူအယာကေၾကာင္တိေၾကာင္နျဖစ္ေနမွန္းသိသာသည္။
"ဦးေလး..."
ေနႀကီးအေဖရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္ထက္က ေသာကအရိပ္အေယာင္ႏွင့္မ်က္ရည္စက္တခ်ိဳ႕တို႔ ကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ လႈိင္းထန္ေနသလို လူးလူးလိမ့္လိမ့္ျဖစ္သြားသည္။
"မင္းသူငယ္ခ်င္း....မရ...မရေတာ့ဘူးတဲ့"
"ဟင့္အင္း....ဘာလို႔မရရမွာလဲ ဦးေလးဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"ေမာင္ထြန္း...ဘာတဲ့လဲ အေျခအေနေလး ေျပာျပဦးကြာ တရပ္ကြက္လံုး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ "
"အေျခအေနက သူ...ေခြးရူးျပန္လကၡဏျပေနၿပီမို႔ ဘယ္လိုကုကုမရေတာ့ဘူးတဲ့...သူ႔ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလးကိုျငင္ျငင္သာသာျဖစ္ဖို႔ပဲ...."
"အို...."
ငိုခ်လိုက္သည့္အသံ...ေမးသံျမန္းသံတို႔ျဖင့္ဆူညံသြားသည္။
"ငါ့သား...မင္းအေမတို႔ ေရာက္လာေတာ့မွာခဏေလးစိတ္ထိန္းထားဦးေနာ္"
ကိုစစ္ အိမ္အတြင္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္ၿပီး လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ေနႀကီးရဲ႕လက္ႏွစ္ဘက္ကို ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ထားသလို ေျခေထာက္ႏွစ္ဘက္ကိုပါ ႀကိဳးနဲ႔ပူးတုပ္ထားတာေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဘုရားေရ....
ဟင့္အင္း....
မလုပ္ပါနဲ႔ အဲ့ဒီလိုႀကီး ေနႀကီးကို ႀကိဳးနဲ႔တုပ္မထားပါနဲ႔....
ပါးစပ္မွ သြားရည္တခ်ိဳ႕ ယိုစီးက်ေနသည့္ ေနႀကီးကို သုတ္ေပးဖို႔ ျပင္လိုက္ေတာ့...
"မထိနဲ႔...သြားရည္ေတြကိုမထိနဲ႔...ကိုစစ္ မင္းျပန္ေတာ့ကြာ ငါ့တူရာ လိမၼာပါတယ္ေနာ္..."
"ဝုန္း....."
"အမေလး..."
"ဟဲ့ဟဲ့...လုပ္ၾကဦး ရုန္းေနၿပီ..."
"ဒုန္း...."
"အူး...အူး....အူး...."
"ဟင္း...ဟဲ...ဟင္း....ဟဲ..."
YOU ARE READING
တိမ်စိုင်တို့နောက်ကွယ် ...
Romance..... ချစ်သူလူဆိုး ရေးသားသည် ။ ..... ☁ တိမ် 🌨 စိုင် 🌨 တို့ 🌩 နောက် 🌥 ကွယ်
