SINIR TANIMAYAN AŞK

BÖLÜM -1-

Sabah kalktığımda annem ve abim eşyaları toplamaya devam ediyorlardı. Ben taşınmak istemediğim için hiçbişeye elimi sürmüyordum, yardım etmiyordum. Neden yani ? Neden taşınıyoduk ki ? Burda bi hayatımız vardı zaten. Şimdi nerden çıkmıştı İstanbula taşınmak. Babam öldükten sonra abim de annem de burda kalmak istemiyordu. Ama ben burdan başka bi yerde kalmak istemiyordum. Arkadaşlarımı okulumu bırakıp gitmek istemiyordum. Ama gitmek zorundayım. Ve gitmemize sadece son 1 gün kaldı. Yarın sabah yeni bir başlangıç olacak benim için. 

Derin kızım biraz yardım eder misin bize ? diye bağırdı annem.

Ne kadar içimden gelmesede yardım etmem lazımdı. 

Tamam geliyorum anne dedikten sonra üzerimi değişip aşağıya inip annemle abime yardım etmeye başladım.

Zaten çoğu şeyi halletmişlerdi ufak tefek şeyler kalmıştı.

Abim yine hem sevgilisiyle mesajlaşıyodu hemde anneme yardım ediyordu. Arada da benimle uğraşıyordu.

Annem ise bi yandan eşyaları topluyor bi yandan da ordaki hayatımız çok güzel olacak gibi cümleler kuruyordu.

Ama öyle olmayacaktı. Yani bana göre en azından. Eşyaları toplarken kendimi o kadar kaptırmışım ki akşam olmus. Odama çıkıp üzerime kot pantolonumla gömleğimi giydikten sonra aşağı indim. Biraz dışarı çıkmaya ihtiyacım vardı. Bu gece burdaki son günüm nasıl olsa.

Anneme masayı kurarken yardım ettikten sonra abimi çağırdım ve yemek yemeye başladık. 

Annem ege diye bağırdıktan sonra abim bi bana bide anneme baktı.

Annem, oğlum bırakta şu telefonu yemeğini ye artık dedi.

Abimde telefonu cebine koyup yemeğini yemeye başladı.

Yemek yedikten sonra masayı topladım ve kendimi dışarı attım. Sonunda çıkmıştım evden. O kadar bunalmışım ki şimdi anladım. Biraz dolaştıktan sonra ezginin yanına gittim. Ne çok seviyorum bu kızı ben ya. Nasıl bırakıp gidicem bilmiyorum. Burdaki en yakın arkadaşım ezgi. Çocukluk arkadaşım sonuçta.

Ezginin mutfaktan gelmesini beklerken odasındaki fotoğraflarımıza bakıyordum. Ne kadar anımız varmış bizim. 

Fotoğraflara bakarken ezgi gelmişti.

Derin keşke gitmeseniz hatta sen burda kal bizimle dedi ezgi.

Keşke öyle bi imkanımız olsa ama biliyosun ki onlar da benim ailem onların yanında olmalıyım ezgi dedikten sonra ezginin gözleri dolmaya başladı.

Ezgiyle beraber bende ağlamaya başladım. Yaklasık 1 saat resmen birbirimize sarılarak ağladık. Ne zormuş ya. Ezgiyi rahatlatmak için uğraşıyodum.

Ezgi zaten yazın hep gelirim. Tatillerde de gelirim hep seninle beraber oluruz. Yine mal mal şeyler yaparız dedim.

Ezgi gülümsedi.

Evet yaparız tabi. Gelirsin görüşürüz hep nasıl olsa 2 saatlik yol ne var ki dedi.

İkimizde birbirimize gülümsedikten sonra artık gitmem gerekiyodu. Sabah erken kalkacaktım sonuçta. Ezgiyle tekrar birbirimize sarıldıktan sonra nejla teyzede sarıldım ve çıktım. Hava çok güzeldi. Sonunda eve gelmiştim. Annemle abim mutfakta konusuyorlardı. Bende yanlarına gittim.

Hoşgeldin kızım dedi annem

Hoşbulduk anne. Ne yapıyorsunuz ? Ne konuşuyordunuz abimle ?

Abim hemen araya girip senin okul işlerini benim üniversite işleri filan diye atladı.

Annemde evet canım bunları konuşuyorduk dedi.

Bende anladım istanbula gittiğimizde hallederiz bu konuları dedikten sonra iyi geceler deyip odama çıktım. Ve yine moralim bozulmuştu evet. Yeni okul yeni bi hayat yeni arkadaşlar beni bekliyordu. Artık uyumalıydım. Telefonumu elime alıp müzik açıp kulaklığımı taktıktan sonra uyumaya başladım.

Evet sabah olmuştu. Annemle abim çoktan kalkmışlardı. Esşyaları nakliyat aracına yüklemişlerdi bile. Bende üzerimi değişip çantamı elime alıp son kez odama baktıktan sonra aşağıya indim. 

Artık gitme vakti gelmişti. Annemle abim beni bekliyordu dışarda. Evime son kez bakıp çıktım. Özlücektim burayı. Arkadaşlarımı. 

Nakliyatçılarda bütün eşyaları taşıdıktan sonra bizde arabaya binip yola çıktık.

Artık yeni bi hayat bizi bekliyordu. Bakalım bizi neler bekliyor istanbulda? 

Evet arkadaşlar. Bu ilk bölümüm daha giriş bölümü yani. İlerleyince çok daha güzel olacak. Umarım beğenirsiniz bu bölümü iyi okumalar canlarım.