changbin
bangchan bana kulüp konuşmalarını attı
jisung
her şeye maydonoz olmaya bayılıyor
changbin
iyi misin
jisung
bu sorunun ne kadar boktan olduğunu biliyorsun değil mi?
changbin
anladığım kadarıyla sen de aşırı boktansın şu an
gelmemi ister misin?
jisung
hayır
yarın da evde olacağım
merak etme
changbin
yine kaçıyorsun ha
jisung
uyumayı planlıyorum
kaçmak sayılmaz
changbin
nasıl istersen
bir süre kararsızca sohbet ekranına baktı. eski defterlerin açılması nasıl canını sıkıyorsa minho'nun son tavrı da o kadar canını sıkıyordu. tüm duyguları yarış içerisindeydi ve biraz daha içine atarsa patlayacak gibiydi.
jisung
minho kafamı karıştırıyor
changbin
ortalığı birbirine katmışken bu normal
ne yapmayı planlıyorsun
hiçbir şey?
bu kadar tahmin edilebilir olması gözlerinin dolmasına sebep oluyorken içinin ezildiğini hissetti. ne kadar kırgın olduğunu bağıra bağıra söylemek istiyordu fakat yaptığı tek şey minho'yla olan son konuşmaların ekran görüntüsünü alıp changbin'e göndermek oldu.
changbin
minho'nun umurunda olan tek şeyin kulüp olduğunu sanıyordum
cidden peşinden ayrılmamayı mı düşünüyor yani?
jisung
bilmiyorum
üzülüp de gönlümü toparlamaya çalışmış da olabilir
changbin
güvenmiyorsun hala
jisung
nasıl güvenebilirim ki?
onu tanımıyorum
tek bildiğim diğerleriyle sıkı fıkı olduğu
changbin
jisung
şu an hassas olduğunu biliyorum ama hyunjin'le olan şeylerin üzerinden uzun zaman geçti
jisung
ne demek istiyorsun
changbin
olgun davranmadı
sıçıp batırdı
ama olanların ardından bir kere bile konuşmadınız
midesine şiddetli bir kramp girmiş gibi kasıldı. neden changbin'in yanında kalmasına izin verdiğini düşündü. neden izin vermişti ki? çok ısrarcı olduğu için mi? jisung bile o kadar iyi hatırlamıyordu fakat nedense şu an biraz pişman hissetmişti. onu zorla tutmuş, arkadaşlarından ayırmış ve çocuk gibi davranmıştı. peki buna hakkı yok muydu?
changbin
jisung
beni yanlış anlamıyorsun değil mi?
bunları yüz yüze konuşalım
ya da boş ver
bu konuyu tamamen kapatalım
minho hakkında da
jisung
boş ver
ben öyle yapacağım
imkanı yoktu. bu gece uyuyamayacağını biliyordu. düşünceler ve olağan bütün kaygılar etrafını sarmaya başlamışlardı bile. yerine getirebileceği tek eylem ağlamaktı.
changbin
yarın öğleden sonra yanına uğrayacağım
jisung
ilaçlarımı alacağım changbin
iyi olacağım inan bana
gelmene gerek yok
daha sonra konuşuruz
gelecek cevabı beklemeden telefonunu uçak moduna alıp yatağına uzandı. hiçbir şey düşünmemeyi diledi.
