Başımın Tatlı Belası ♡Psikopat♡

"İlk Öpücük..."

“Bende seni seviyorum hem de çok seviyorum gerçekleri görüyorum ama beraber olabiliriz Duru”

“Hayır Demir bizim birlikte olmamız imkansız”

“Ben Demirim ve ben zoru başarırım ama imkansız biraz zaman alır o yüzden birlikte olmamız geç olacak ama birlikte olacağız.”

“Demir bana yalan söyleme biz senle beraber olamayız şu halimize bak biz böyleyken bu haldeysek sevgili olduğumuz da daha kötü oluruz”

“Haklısın şuan bile kavga ediyoruz ama gör bak sevgiliyken daha iyi olacağız ben inanıyorum”

“Ben inanmıyorum ve şu müziği de kapat dinlemek istemiyorum başka bir şarkı aç lütfen”

“yok ben şarkı açmadan gideyim daha fazla duramam burada moralim sıfır senide mahvetmeyim”

“Peki sen bilirsin güle güle”

DEMİR’DEN

Ya bıktım valla bıktım bu Duru niye böyle ya sinirlendiriyor insanı. İçimden onu hiç evde tek başına bırakasım gelmiyor ama o sinirle evden çıktım işte şimdi de geri dönemezdim.  Bizim Semih’in barına gittim kafa dağıtmak için oradan çıktığımda acayip sarhoştum arabayı kendim kullandım arabayı yamuk sürüyordum önüme birden bir kamyon çıktı ona çarpmamak için direksiyonu sağa çevirdim oradan sonrası karanlık...

DURU’DAN

Evde oturuyordum Demir gittikten beri yaptığım tek şey buydu. Acaba nereye gitmiştir, başına bir şey mi geldi gibi saçma sapan sorular kafamda dolanıyordu. Tam bunları düşünürken telefon çaldı arayan Demir’di hemen açtım telefonda kadın sesi “pardon Duru siz misiniz ?” diye soru sordu bu kadın kimdi Demir nerede ne oldu diye sorular sordum kadın hemen sakin bir ses tonuyla “hanımefendi sakin olun Demir Bey şuan hastanede yoğun bakımda telefonun da en son aramada siz vardınız bende sizi aradım” elim ayağıma dolaştı ağlamaya başladım “nasıl sakin olayım hangi hastane hemen geliyorum” kadın hastaneyi söyleyince hemen taksiye atlayıp gittim girişte ki görevlilere sorup odasını öğrendim. Yanına gittiğim de suratında hep yara izleri vardı karnında dikiş vardı. Doktor yanıma geldi:

“Hastanın nesi oluyorsunuz ?”

Birden “sevgilisiyim” dedim buna kendim de şaşırdım.

“Hasta çok kan kaybetmiş araba kullanırken sarhoşmuş bariyerlere çarpmış karnında yarası var oraya dikiş atıldı şimdilik yoğun bakımda tutuyoruz durumu kritik uyandığı zaman odaya alacağız”

“Peki ne kadar burada duracak ?” “Ne zaman uyanır ?”

“Bunu bende bilmiyorum ama hasta güçlü birine benziyor erken uyanabilir bu arada bir kaç gündür uykusuz kaldı mı ?”

“Evet dün geç yattı bir kaç saat uykuyla duruyordu bugün”

“O zaman uyanması geç olabilir çünkü aldığı narkoz zaten onu uyuttu biraz da narkozsuz uyur o yüzden uyanması yarın akşamı falan bulur ama siz yine de yanından ayrılmayın”

“Peki doktor bey siz nasıl isterseniz” deyip Demir’in yanına geçtim. Elini tuttum elleri buz gibiydi Demir ilk defa bu kadar soğuktu alışkın değildim. Benim bildiğim Demir hep sıcaktır ateş gibi yanardı. Kendi sıcaklığımla elini ısıtmayı denedim. Duygu arıyordu açmak istemiyordum ama şimdi açmazsam hep arar.