Chapter 8

71 6 0
                                    

Broken...

Of all people, he's the least that i am expecting to see at this moment.

"Kiana..."

I sighed just by hearing his voice.

"Why?"

"Where are you?"

Kumunot ang noo ko dahil sa tanong niya. At bakit naman niya kailangang malaman kung nasaan ako?

"Why?" Ulit ko.

"Stop asking why and just tell me where you are right now." May authority na sa tono ng pananalita niya kaya naman wala akong ibang choice kung hindi ang sabihin sa kaniya kung nasaan ba ako ngayon.

"Don't go anywhere and wait for me..."

Matapos niya akong babaan ng linya ay muli na lang akong tumingala sa langit. Why does Archer suddenly looks for me?

Akala ko noon ay binibigay ko na ang best ko, but since i met him, i even work harder. He became my inspiration in everything.

As i slowly get to know him, i know that my feelings for him are slowly growing also.

"What are you doing here?" Tanong ko sa kaniya nang minsan ay maabutan ko siya sa garden ng bahay nila.

"Nagpapahangin. How about you? Its cold out here..."

I smiled at him.

"Napadaan lang ako dito then nakita kita kaya nilapitan na kita..."

Hindi niya ako sinagot at tinuon lang ang tingin sa basong hawak niya.

"Pwede ba akong maupo?" Nahihiyang tanong ko sa kaniya.

"Sure..." Nakangiting sagot niya kaya naman ginantihan ko rin siya ng ngiti at saka umupo sa katabi niyang upuan.

I stared at the sky silently while my heart is already pounding hard.

"Where's your girlfriend?" Tanong ko para naman may mapag-usapan kaming dalawa.

"Umuwi na with her family. You met Symon already, right?"

"Ah, oo, pero hindi naman kami masiyadong nagkausap. Mukhang suplado eh..."

He laughed. Hindi naman tawang tawa pero hindi ko maiwasang hindi mapangiti habang nakatingin sa kaniya. He laughed because of me!

"I'm sure that you two will get along well."

"Hmm, i doubt that. Magkaiba naman kami and hindi rin naman ako tulad niyo na galing sa magandang pamilya..."

"Symon is a nice guy and stop comparing yourself to others, Kiana..."

I smiled at him. He's always like this. He always give me this feeling of something i never had before. A feeling that i feel...at home.

"I can't help it, but it'll be nice if we can become friends. I think he's fun to be with..."

Muling namagitan ang katahimikan sa aming dalawa kaya naman tumingala akong muli sa langit. The stars are like smiling at me.

Being beside him while staring at the nightsky feels different.

"What made you think to become an Engineer?" Tanong ko.

"Why? Do you want to become one also?"

Agad akong umiling sa tanong niya. I just want us to have a conversation.

"I'm just wondering..."

"My father is an Engineer too that's why i've decided to become one too..."

SerendipityTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon