Anne saçların bana yastık
Gözlerin bana yorgan olmuş
Her başımı koyduğumda
Aldığım nefes beni ben etmiş
Ben görmemişim
Üzerimi açmak istediğimde bile
Açmamak için uğraştığını
Bilememişim
Sevgi bumuydu
Böyle tutulabilirmiydi
Avuca koyulmazdı
İçe sığmalıydı
Aslolan biryere sığması değildi
Hayatının elle tutulmayan
O kocaman gövdesiydi
Kalem tutmadan yazılır
İsmi bedeninde saklı olan
Ne kuvvetli bir güç
Bir maneviyat
İyiki bilmişiz içimizde sıkısan sevgimizi
Kale gibi durur
Yıkılmaz olarak bildiğimizi.
Nihal Çolu🌸
