Çatlayan kabuğunu soymaya elvermedi
Yaşanan zamanın koşturması
Hiç yormamışçasına bir nefes yürüdü
Uzunca taşla dizili yerlerde
Bastıkça kanarmış bedeni
Ruhundaki sızıntı dayanmalısın der gibi
Güle benzetir ömrü duruluğuna inanmışken
Çocukmuş ufkusu görmek istermiş ileriyi
Dermansız titrek avuçları kapanmayı unutmuş
Deli gönül susuz kalma çal kapıyı
İlacını almaya yüzün olmalı
Dargınlıkların sırasına ekleme kendini
Gelebilmeli sevda adına susturulmuş
Kavrulan ulaşamayan yüreklere
Sensizlik senfonisi.
Nihal Çolu🌸
