İçinde kopardığı acıyı
Söküp atana kadar yorgunca bekledi
Acizliğinde söndürdüğü alevi
Sırt dönüp tökezlemeden koşturdu
Belki dar geldi zamanları hiçe şahit olurken
Kavrulan yüreğinde aktı damlaları
Mayhoş oldu kastı bedenini
Öfkeye şahit olunmalımı sözleri
Hicran geçti yalnızca akıp giderken
Görmedi böyle bir güzelliği
Enginliğinde ararken ardını
Cömertliğine el değdirmede usta ruhu
Toplamış sayfalarını kapatır
Devrin geçtiğini gösterir saatler
Bir daha aralanmaz o anılar
Kalır baki hayatlarda gölgeleri.
Nihal Çolu🌸
