Başka bir zaman •AVENGERS

16

Happy, Tony, Y/N ve Pepper'ı Stark Malikanesine götürdü. Y/N, içeri girerken şaşkınlığını gizlemeye çalıştı ve onu örtbas etmek zorunda kaldı. Ama gerçekten harika bir yerdi.

Pepper, Y/N'e "Eşyalarının üst katta düzenlendiği bir odan var." Dedi. "Sana evin geri kalanını gezdirmeden önce sana orayı göstereceğim."

Y/N  hemen Tony'nin hiçbir şey söylemeden aşağı indiğini fark etti. "Nereye gidiyor?" Diye sordu.

"Atölye. Orada çok zaman geçiriyor. İçeri girmek için bir erişim koduna ihtiyacın olacak. Ne isteyeceğini bilmiyordum, bu yüzden JARVİS doğum gününü erişim kodun olarak belirledi."

"Bu işe yarar." İki kadın merdivenlerden çıkmaya başladı.

"JARVİS de dahil olmak üzere evin serbest menzili var."

"Tamam."

"Seninkinin hemen yanında bir oda var, ama nadiren kullanıyorum. Bu- " Pepper, okyanus manzaralı büyük bir odayı açan bir kapı açtı. "Senin."

"Etkileyici." Y/N odanın etrafında yürüdü, odayı, ensuit'i ve dolabı inceledi. Manzaranın tadını çıkarmaktan kaçındı. Yükseklik ve okyanusa bakması onu korkuttu.

Pepper ona evin geri kalanında bir tur verdikten sonra, Y/N gidip yeni patronunu kontrol etmeye karar verdi. Sonuçta onu izliyor olmalıydı. Y/N atölyeye indi, onun için kapı açılmadan önce doğum gününü dikkatlice yazdı. Tony kamburdu, birlikte bir şeyler kaynak yapıyordu. İşine devam etmeden önce kim olduğunu kontrol etmek için açıkça baktı. Y/N'in tam olarak inceleme şansı bulamadığı tek oda atölyeydi. Elleri sırtının arkasına sıkıştı, atölyenin etrafında yürüdü.

"Bir şey mi arıyorsun?" Tony sordu, hâla çalışmalarına odaklıydı.

"Sadece işimi yapıyorum, Bay Stark." Diye yanıtladı.

"Özgeçmişini okudum, Bayan Barnes. Yaptığın şeyi yapmak ve dünyanın en zengin adamı için kişisel bir güvenlik görevlisi olmak için çok gençsin. 29 yaşındasın, değil mi?"

"Evet." Birkaç on yıl daha fazla, diye düşündü.

"Bu işe girmek istemene neden olan nedir?"

"İkiz kardeşim ve en iyi arkadaşım ordudaydı. Onları takip etmek için elimden geleni yaptım."

"Neredeler?"

"Öldüler."

"Üzgünüm."

"Sorun değil."

Öyle olmasa da, hala ölümleriyle mücadele etti. Her gün. Geceleri onu rahatsız eden bir şeydi. Phil'den başka kimse kabuslarını bilmiyordu, güvendiği tek kişi oydu. Tony ve Y/N, Tony tekrar konuşmadan önce birkaç dakika sessiz kaldılar.

"Şimdiye kadar yaptığın en çılgın şey nedir?"

"Ne?" Durdu ve ona bakmak için döndü. Tony şimdi kollarını çaprazladı ve ona bakıyordu. "Anladığımı sanmıyorum, Bay Stark-"

"Hayatımda çok çılgınca, aptalca şeyler yaptım. Çoğu için sarhoştum. Hiç durup bir şey yaptın mı?"

"Vakit bulamadım."

"Belki de zaman ayırmalısın. Birkaç arkadaş bul, dışarı çık ve gecenin tadını çıkar."

"Arkadaşlarım var, Bay Stark. Hepsi benim içinde olduğum alanda. Bu çok tehlikeli bir iş ve yoğun bir program. Gecenin tadını çıkaracak vaktimiz yok."

"Belki sana nasıl olduğunu gösterebilirim."

Tony'ye yaklaşmadan önce dudaklarını bir araya getirdi. "Genç olduğumu biliyorum, Bay Stark ve geçmişte benim yaşımdaki insanları yatağa sokma konusunda başarı elde ettiniz. Ama sana söz verebilirim, işimi çok ciddiye alıyorum. Ve seninle yatmayacağım ya da iş başında içki içmeyeceğim. Tek önceliğim hayatının güvende olduğundan emin olmak. Mağara adamı iştahını doyurmak için değil." Döndü ve kapıya doğru yöneldi. "Güvenlik nedenleriyle girip çıkacağım. Bir şeye ihtiyacınız olursa haber verin, Bay Stark."

Bu görev Y/N'den çok şey alacaktı, bunu hissedebiliyordu. Odayı incelerken Howard ve Tony'nin bir fotoğrafını görmesine yardımcı olmadı. Yirmi birinci yüzyılda yaşamanın son iki yılı kolay değildi. Y/N, Fury ve diğer standartlar tarafından iyi adapte olmasına rağmen, mücadelesinin çoğu kişisel tutulmuştu. Howard'ı çok özledi ve oğluna bu kadar yakın olmak yardımcı olmadı.

Odasına gitti ve coulson'u aramak için telefonunu çıkardı. Bu konuda amiri olarak, sürekli olarak güncellenmesi gerekiyordu. Y/N banyoya girdi, telefon çaldı, suyu açtı.

"Ajan Rogers," Coulson karşıladı. "Senden bu kadar çabuk haber aldığıma şaşırdım."

"Sadece beni evde tuttuklarını bilmeni istedim. İletişimde kalmak zor olacak."

"Henüz hiçbir şey buldun mu?"

"Göğsünde bir şey var. Ama yine de tam olarak ne olduğunu bilmiyorum. Onu hayatta tuttuğuna eminim."

"Olayı çöz ve bizi bilgilendir."

"Yapacağım."

Ona başka bir şey sormadan önce çabucak kapattı. Coulson her zaman onun için endişelenirdi ve onu endişelendirmek istemedi. Y/N, kimsenin bu görevi yerine getirme yeteneğinden şüphe etmesini istemedi, zaten kendinden şüphe ediyordu.