arkadaşlar bu hikayeyi yazan asıl arkadaşım yazmaya başlayacak ama bu bölümden sonraaa :)
''evet tamam itiraf ediyorum benim bir sevgilim vardı amaaaa ayrıldım daha güzelinii buldum.'' diyen boraya ablam ''sanki tek işimiz buydu da '' dedi haliyle birazcık olan moralim alt üst oldu. tabi deprasyona girecektim doğru amma ve lakin biraz da mutlu olurdum sonuçta çikolata mutluluk hormanı sağlıyo. ''ee sessizlik oldu'' dedi ablam. ''evet'' dedim ve ''hadi biz çıkalım '' diyen boraya bakmam bir oldu. şu hayat denen şey ne kadar sıkıcı. keşke annem olsaydı yanımda dursaydı. diye düşünürken gözümden yaşlar akmaya başladı. bora ve ablam çıkmıştı. iyiki. eğer ağlarken görseler beni dışarı çıkmaya zorlarlardı. bu gibi durumlarda insan ağlayarak içini döker ya bir umut ufacıkta bir umut olsaydı da annem belki yaşıyor diye sevinseydim. neyse ya. hemen odamdan çıktım ve elimi yüzümü yıkadımmm. sonra eşofmanlarımı giyip çıktımm. şu hayatta üzülecek hiç bir şey yok.kaldırımda yürürken anneme benziyen bir kadın gördüm. allahım nolur annam olsun diye havalara uçarak kadının yanına gittim annee diye sarılarak boynuna yapıştım kadın dilsizmiş ve annem değilmiş çünkü benim annem makyaj yapmazdı ama bu kadında makyaj yapmıştı. ve kadının saç rengi sarıydı ama annemle yüz hatları aynıydı. hatta boynundaki ben bile ama benim annem konuşabiliyordu. bu kadın annem değil. kadın bana el hareketleriyle birşeyler diyordu ben buyum annen nerde gibi birşeyler diyordu. en azından kadını takip edip evini öğrenmişti,m annemi özleyince kadına bakıp özlemimi giderirdim.. rahattım çünkü anneme benzeyen bir kadın bulmuştum
