365 Days (Complete)

Chapter 11: Hospital

Chapter 11: Hospital

Xyver's POV

   Agad akong nagising dahil sa sinag ng araw na tumama sa mukha ko

   Nakahawak pa rin ako sa kamay ni Charlene na tulog pa rin

   "Anong ginagawa mo dito?" malamig na tanong niya

   "Tita, binantayan ko lang po--"

   "Hindi na kailangang, nandito na kami. Makakaalis ka na" malamig na tugon ni Lola Olive

   "Pasensya na po, gusto ko lang pong alagaan ang anak at apo ninyo"

   "Talaga? Alagaan? Ikaw ang nanakit sa apo ko, pinagkatiwala ko siya sa 'yo Xyver pero anong ginawa mo? Nilagay mo siya sa hindi karapatdapat na sitwasyon" agad akong napayuko

   "Sorry lola, gulong gulo lang po ako" kita ko ang sama ng tingin niya sa 'kin

   "Kung magulo pala, bakit mo pa niligawan ang anak ko?"

   "Mahirap ipaliwanag tita, sa ngayon hayaan niyo po sana muna akong magbantay kay Charlene" pakiusap ko

   "Mahal na mahal ko si Charlene, walang salitang magpapaliwanag kung gaano ko siya kamahal" nagsimulang tumulo ang mga luha ko

   Naramdaman ko ang pagyakap sa 'kin ni tita Meira

   "Nasaktan mo ang anak ko, pero kita ko sa mga mata mo na nagsisisi ka na" tumango tango siya at hinagod ang likod ko

   "'Wag na sanang maulit 'to Xyver, sobra na ang sakit na natanggap ng anak ko" i nodded

   "Pangako tita, hindi na mauulit" humiwalay si Tita Meira sa pagkakayakap niya sa 'kin at umalis kasama si Lola Olive

   Umupo muli ako at hinawakan ang kamay ni Charlene

   "Mom" saad ko pagsagot ko sa telepono

   "Where are you? Did you forgot the flight?" agad akong napakagat sa labi

   "I didn't, I'm on my way" malamig na saad ko at binaba ang telepono

   Agad kong tinawagan si dad

   "Dad, I'm not going anywhere. I need to take care of Charlene" i heard him chuckled

   "I got it, I'll do my best to cover you" i smiled, he's the best dad

   "Thank you dad" he hung up

   "I won't do anything wrong again, I promise" i smiled and kissed Charlene's forehead

3rd Person's POV

   "Bibili lang ako ng makakain okay? I'll be back" Charlene heard him said and felt his lips in her hands

   She opened my eyes as she heard the door closed

   Dahan dahan siyang umupo at tinignan ang swero sa kamay niya. Kumunot ang noo niya

   "Gising ka na pala" ani ng doktor kaya nginitian siya ni Charlene

   "Kamusta pakiramdam mo?" tanong ng doctor

   "Ayos na ko doc, kailan ba ko pwedeng umuwi?"

   "Kapag nasigurado naming hindi ka na kulang sa dugo" agad namang kumunot ang noo ni Charlene

   "Kulang sa dugo?" tumango naman siya

   "Lack of sleep, as i said you have a post traumatic stress disorder and...over-fatigue. Based sa katawan, sa kinakain at dugo mo" she nodded, now she understand