Man of the roses/Jikook

Taehyung Operasyonu

Oy sınırını birgünde geçtiniz!

Oy sınırı +10 ♡

Korkma sevgilim ben burdaysam
kılına zarar gelmeyecek demektir, gerekirse ben öleceğim çiçeğim. Yine de sana can olacağım solmayacaksın kokun yine aynı güzelliğini koruyacak.
Seni yine seveceğim.
Ölürken bile sadece seni seveceğim.

~Maria~

Jungkook bu saçmalığın ne zaman biteceğini düşünüyordu, yalan söyleyip duruyordu bu adamdan sıkılmıştı bu saçma palavralardan

"Yani bana inanmıyorsun?"

Ne saçma bir adamdı bir de soruyor muydu?

"Evet" sert ve soğuktu sesi taviz vermeyecekti.

Derin bir nefes alıp verdi karşısındaki adam, ufak bir gülümseme vardı dudağının kenarında

"Büyümüşsün, bana inanmıyacak kadar. Sana şeker verdiğimde benimle gelmiştin oysa"

"Ne şekeri, ne diyorsunuz sanırım fazla içtiniz"

Onu inandırmak kolay olmayacaktı belli ki, gerçekler için çaba harcanmazdı ama bu çocuk bir hayli inatçıydı

"Bana inanmıyacağını biliyordum ama elimde kanıtlarım var bay Jeon"

Bilerek yapıyordu, kanıtı olduğunu söylüyordu ama Jungkook buna inanmıyordu

"Park. Soyadım Park, bu arada sizin adınız nedir?"

"Jeon kwan, senin soyadının Jeon olmasını tercih ederim"

"Ben etseydim olurdu, Park'ı tercih etmişsem"

"Taemin test sonucunu getir"

Kwan, oğlanın inadını kıramayacağını ve inandıramayacağını biliyordu, kimse gerçeklerden kaçamazdı kanıtları vardı elinde. DNA testi gibi...

Taemin elindeki testi Kwan'a vermiş eski yerine geçmişti.

Jungkook kendini tedirgin hissediyordu demek test yapmıştı,babası olduğuna inanamıyordu inanamak istemiyordu onun babası ölmüştü.

"Bak test elimde ve sonucuna göre yüzde yüz benim oğlumsun"

"Buna inanmamı beklemeyin benden, benim babam öldü hem de ben doğmadan çizgiyi oldukça aşıyorsunuz"

Testi aralarındaki masanın üzerine koydu Kwan, arkasına yaslandı biliyordu bakacaktı o kağıda merakına yenik düşecekti

Bakmaktan zarar gelmezdi çok iyi biliyordu onun babası ölmüştü

Korkuyordu babasından nefret etmekten korkuyordu çünkü Jungkook babası ölmesine rağmen onu hep çok sevmişti annesinden anılarını dinleyerek uyumuştu

Masanın üzerindeki kağıdı elinde aldı sonuç kısmına baktı

100/99 yazıyordu...

Kağıda baktı sadece baktı, baktı ve baktı. Yalan demek istiyordu ,yalan kocaman bir yalan ama değildi omuzlarının taşıyamayacağı kadar ağır bir gerçekti

"Ölmedim. Yalan söylemeyeceğim sizi terk ettim annen ile zorla evlendik biz babamın zoru ile, bu yüzden anneni terk ettim"

Ne kadar rahat konuşabiliyordu, annesini terk etmemişti sadece kardeşini onu evlerini...

Buna rağmen annesi hep güzel anlatmıştı babasını. Güzel olan asıl annesiydi gurur duyulacak bir kadındı

"Ve şimdi gelmiş bir kağıt parçasıyla babam olduğunu söylüyorsun!" Haykırmıştı söylediklerini canı yanıyordu, babasını asıl şimdi kaybetmişti