İBLİS'İN DİN BEZİRGANLIĞI

Adsız Bölüm 2

Eveeet... İşte!.. Hayattayken ifade ettiğim o noktaya geldim. Her zaman söylediğim; mitinglerde, toplantılarda söylemekten hiç çekinmediğim siyasette, halkı bana inanmalarını sağlamak için, bir anlamda onları kandırmak için çok kullandığım zamanında deyimleşmiş 'kefen giymek' sözüm gerçekleşiyordu artık...

Hayattayken hep bir numaradaydım: Açılışta, toplantılarda, resepsiyonlarda, kısacası her yerde...

İlk kez burada anlamıştım makam ve mevkinin önemli olmadığını. Çünkü hayatta dini, sadece halkı arkamdan sürüklemek, onları kendime inandırmak için kullanmıştım. O yüzden makam önemliydi benim için. Söylediklerimin çoğu önemsiz, lüzumsuz ve teferruattan başka bir şey de değildi hani. Bunu ben biliyordum; çevremdekilerin bilmesine gerek yoktu. Zaten öyle de olması gerekiyordu. Çünkü karşınızda kendinize inanması gereken ve onları yıllarca peşinizde sürükleyeceğiniz bir kitle var. Bu kitleyi nasıl peşinizden sürükleyebilirsiniz?

Din ile...

Din önemli bir objeydi benim için. Samburu'nun % 99'u Müslüman, % 70'i muhafazakar bir toplum. Bu toplumun da sizi sevmesini ve arkanızdan gelmesini istiyorsanız bunu da, bu kadar çok kişinin ortak paydası olan ancak din ile gerçekleştirebilirsiniz. Ben de onu yaptım. Halkın hassas olan manevi duygularını kullandım; dini, bir anlamda onların kafalarına işledim. Müslümanların önemsediği, onlar için ulvi olan değerlere dokundum hissettirmeden. Yeri geldi Müslümanlığın temel dayanaklarını kullandım; yeri geldi dünyadan göçmüş, bana cevap veremeyecek insanların sözlerini kullandım. Onlar hayatta olsalar, bana muhakkak söyleyecek sözleri olurdu. Çünkü onlar başka bir durum, olay için kullanmışlar; ben ise apayrı bir durum için kullanmıştım o sözleri. Her şeyi çarpıtıyordum yani!..