Ηλέκτρα

Η μάχη και το νοσοκομείο

~ Ο Ορέστης έβγαλε ένα μαχαίρι και μας κοίταζε.~

- Ορέστη σε παρακαλώ. Μην κάνεις κάποιο κακό.
- Ηλέκτρα μην μιλάς.Αυτό είναι μεταξύ εμένα και εκείνου.
- Ορέστη, δεν αξίζει αυτό που κάνεις. Είσαι μεθυσμένος.
- Σου είπα μην μιλάς, κάνε στην άκρη.
- Μην της ξαναμιλήσεις έτσι.
- Γιατί ; Τι θα κάνεις ;

~Ο Ορέστης έβγαλε το σακάκι του και κοίταζε τον Μιχάλη.~

- Έλα, σε περιμένω. Ή μήπως φοβάσαι;
- Δεν θα ασχοληθώ μαζί σου. Πάμε Ηλέκτρα.
- Δεν θα πας πουθενά.

~Εκείνη τη στιγμή ο Ορέστης έριξε μια μπουνιά στον Μιχάλη.~

- Τι έκανες ρε ;

~ Ο Ορέστης μαχαίρωσε τον Μιχάλη. Ο Ορέστης έφυγε τρέχοντας.~

- Ένα ασθενοφόρο γρήγορα

~ Φώναζα κρατώντας στην αγκαλιά μου τον Μιχάλη. Το ασθενοφόρο έφτασε, όταν ήμασταν επιτέλους στο νοσοκομείο ο Μιχάλης δεν είχε τις αισθήσεις του.~

- Τι έγινε αγάπη μου ;
- Κατερίνα...

~Το μόνο που κατάφερα να πω. Μετά άρχισα να κλαίω.~

- Έλα ηρέμησε όλα καλά θα πάνε.

~Πράγματι όλα καλά πήγαν, χρειάστηκε να μείνει κάποιες μέρες στο νοσοκομείο, μετά τον πήραμε σπίτι να τον φροντίσουμε. Την τελευταία μέρα που βρισκόταν στο νοσοκομείο ήρθε ένας αστυνομικός για να πάρει καταθέσεις~

- Τον γνωρίζατε τον δράστη ;
- Ναι. Ήταν η παλιά μου σχέση.
-Ειχε πότε επιθετική συμπεριφορά απέναντι σας;
- Όχι...
- Εσείς τον ξέρατε;
- Όχι προσωπικά.
- Δεν θα σας κουράσω πολύ θέλω απλά μια περιγραφή του υπόπτου και καλύτερα από εσάς που τον γνωρίζατε καλά.
- Είναι μετρίου αναστήματος, μελαχρινός με μπλε μάτια.
- Σας ευχαριστώ πολύ. Αν τυχόν τον εντοπίσουμε θα σας ειδοποιήσουμε.

~ Την επόμενη μέρα φύγαμε. Είχαν περάσει πολλές εβδομάδες και δεν είχαμε κανένα νέο από τον Ορέστη. Μέχρι την στιγμή που είδαμε στις ειδήσεις πως τον συνέλαβαν. Μια μέρα μας ειδοποίησαν απ' την αστυνομία. Είχε καταδικαστεί με πέντε χρόνια φυλάκισης για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Είχαμε επιτέλους ηρεμήσει... Προς το παρόν....~

Γεια σας!!! Σας ευχαριστώ που έχετε διαβάσει μέχρι τώρα την ιστορία μου. Ίσως να ανεβάσω άλλο ένα κεφάλαιο λίγο αργότερα. Θα περιμένω εντυπώσεις.♥️♥️ .