Ηλέκτρα

!!!!

~Βγήκα έξω σοκαρισμένη. Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα πως να το χειριστώ. Περπατούσα αργά στον διάδρομο, όταν έφτασα κοντά τους έκατσα σε μια καρέκλα αμίλητη. Μαζί μου ήταν κι ο γιατρός. Ο Μιχάλης είχε επιστρέψει μέσα.~

- Γιατρέ πείτε μας είναι καλά ; Τι έχει ;
- Καλύτερα να την αφήσετε να ξεκουραστεί και θα σας τα πει όλα η ίδια.
- Ηλέκτρα μου. Αγάπη μου πες μου σε παρακαλώ. Είσαι καλά ;
- Είμαι...
- Να το το ήξερα είναι άρρωστη.
- Σταματά ρε Κατερίνα. Τι είσαι αγάπη μου ;
- Έγκυος.

~ Δεν μίλησε κανείς. Όλοι με κοίταζαν έκπληκτοι. Η Κατερίνα ήταν η πρώτη που ξεπέρασε το σοκ.~

- Κορίτσι μου. Έλα να σ' αγκαλιάσω.
- Ηλέκτρα. Συγχαρητήρια.
- Σ ευχαριστώ Γιάννη.

~ Ο Μιχάλης δεν είχε μιλήσει ακόμα. Έτσι αποφάσισα να πάρω εγώ τον λόγο.~

- Ο γιατρός είπε δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα λόγω των χαπιών. Δεν ξέρω αν θέλω να το κρατήσω.

~ Ο Μιχάλης εξακολουθούσε να μην μιλάει. Μέχρι να φτάσουμε σπίτι δεν είχε πει λέξη. Πέσαμε για ύπνο κάπως μουδιασμενοι από την αποκάλυψη της εγκυμοσύνης μου. Το επόμενο πρωί που ξύπνησα όλοι ήταν στην κουζίνα.~

- Καλημέρα. Πως είσαι ; Θέλεις να σου φτιάξω κάτι ;
- Εμ... Όχι. Μήπως είδατε τον Μιχάλη;
- Οχι γιατί ;
- Δεν είναι μέσα.

~ Τότε γύρισα γρήγορα στο δωμάτιο. Κοίταξα το μαξιλάρι του. Είχε ένα σημείωμα:" Ηλέκτρα μου. Ξέρεις πόσο σ' αγαπώ. Θα λείψω για λίγες μέρες. Θέλω να σκεφτώ όλη την κατάσταση με το παιδί. Θα έχεις νέα μου σύντομα. Μιχάλης." Βγήκα έξω κλαίγοντας.~

- Έφυγε.
- Ποιος αγάπη μου ;
- Ο Μιχάλης. Λέει πως θέλει να σκεφτεί την κατάσταση με το παιδί.
- Άμα τον πετύχω θα...
- Κατερίνα! Δεν την βοηθάς έτσι.

~ Όλα είχαν αλλάξει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Ο Μιχάλης ήταν άφαντος, εγώ με ένα παιδί το οποίο δεν ξέρω αν θα κρατήσω. Οι μέρες περνούσαν. Κανένα νέο από τον Μιχάλη, τον έπαιρνα κάθε μέρα τηλέφωνο. Δεν απάντησε ποτέ. Έπρεπε λοιπόν να πάρω την ζωή στα χέρια μου. Η μου αποφασισμένη να φέρω στον κόσμο αυτό το παιδάκι. Με ή χωρίς τον Μιχάλη. Εξ άλλου είχα πάντα στο πλάι μου την Κατερίνα και τον Γιάννη.~

- Θα το κρατήσω.
- Αλήθεια κορίτσι μου ; Μπράβο!
- Ηλέκτρα θα είμαστε δίπλα σου. Ο,τι και να χρειαστείς. Θα είμαι πολύ καλός θείος για το παιδάκι αυτό. Μιας λοιπόν που ήμαστε έτσι όλοι μαζί θα ήθελα να πω κάτι.

~ Ο Γιάννης γονάτισε μπροστά στην Κατερίνα, έβγαλε ένα δαχτυλίδι.~

- Κατερίνα μου. Σ' αγαπώ πολύ. Θέλεις να γίνεις η μητέρα των παιδιών μου ;
-........ Όχι.....

~ Η Κατερίνα έφυγε κλαίγοντας μέσα στο δωμάτιο. Ο Γιάννης είχε μείνει γονατιστός. Δεν ήξερε τι να κάνει. Εγώ ήξερα τον λόγο που αρνήθηκε η Κατερίνα,όχι γιατί δεν τον αγαπούσε. Όμως δεν μπορούσε να προσφέρει μια οικογένεια στον Γιάννη. Δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Εξήγησα στον Γιάννη την κατάσταση.~

- Κατερίνα. Μπορώ να περάσω ;
- Έλα.
- Άκου μου εξήγησε η Ηλέκτρα την κατάσταση. Δεν με νοιάζει αν θα κάνω παιδιά ή όχι. Αυτό που με νοιάζει είναι να είμαι μαζί σου για όλη την υπόλοιπη ζωή μου.

~  Τελικά η Κατερίνα δέχτηκε. Είχαν περάσει περίπου 2 μήνες. Ήμουν 3 μηνών. Ο Μιχάλης δεν είχε δώσει κανένα σημείο ζωής. Πλέον το είχα πάρει απόφαση πως δεν θα επέστρεφε...~

Γειααα. Τελευταίο κεφάλαιο για σήμερα. Ελπίζω να το απολαύσετε. Θα το εκτιμούσα αν αφήνατε ένα αστεράκι και ένα σχόλιο.😘