KARANLIK MEVSÏM

6 . BÖLÜM. .

İşte yine biri bana cevabını bilmediğim bi soru soruyordu 'nerdeydin?'bunu kendim dahi bilmezken nasıl cevap verirdim ona ?ne derdim? tamam belki yeni tanışıyoruz ama bana hesap sormaya hakkı yok fakat yinede yalan söylemek istemiyorum . bunu ona yapamam bana böyle bakarken olmaz . ilk defa böyle yandı içim ona dönerken ilk defa duygusuzluk girdabından çıktım ve böylesine yandım Zümrüdüanka misali kül oldum kim bilir ne zaman küllerimden doğucam .. kim bilir. sorusuyla sıyrıldım düşüncelerimden

"sana diyorum maya nerdeydin" yanı gelmişti bile gözümün içine bakıyordu cevap vermem için. bende en iyi bildiğim şeyi yaptım poz kestim en umursamazından .

"orda ve ya şurda ne önemi var.. hem sana ne oluyor ya bu ne şiddet bu celal "

"ne demek noluyor öldük burada meraktan.. yani eda ve ali onlar öldüler meraktan"

"hee anladım ee ben geldim onlarında merakları gider şimdi dimi "diyerek sırıttım hafiften içim yangın yerine dönmüştü ama belli etmiyordum dedim ya en iyi bildiğim şeydir poz kesmek

"e..evet giderir"

Bi şey söyleyeyim diye gözümün içine bakıyordu ama demedim..diyemedim o bana ben ona baktım sonra bi anda aramızdaki mesafenin kapandığını hissettim ama gözlerinden alamadım gözlerimi sanki beni kendine mühürlemişti gözleriyle kopamadım .

Ürkek bir karaca gibi soludu nefesini yüzüme içim ürperdi

"iyi misin peki" o kadar naif o kadar sıcak sormuştu ki içim acıdı yeniden ,bi kat daha yandığımı hissettim cevap vermek istedim ama dudaklarım sanki kalbimle sözleşmiş gibi hareket etmediler sadece kalp atışlarımız duyuluyordu ya da sadece benimki bilemiyorum ramazan davulu gibi gümbürderken gözlerime soruyordu yeniden

"iyiyim"

Gerisini getiremedim sonra hızla uzaklaştım yamacından kekeleyerek de olsa konuştum aldırış etmeden

"ee.. izin verirsen.. eğer.. uyuyacağım "

Oda benim gibi çuvalladı konuşurken ama ikimizde bozuntuya vermedik

"tamam .. sen.. sen yat o zaman.. iyi geceler.."

"sanada "

Çıkmıştı odamdan uzun zamandır tuttuğum nefesimi dışarıya verdim sakinleşmek adına koltuğa oturdum .deri derin nefes alarak olanları düşündüm sahi ne olmuştu bana ?

DORUKTAN ...

Sorduğum soruyla afallamıştı ben de öyle .. onu karşımda gördüğümde Allaha şükrettim onu yeniden bana bağışladığı için nerdeydin dediğimde uzun müddet düşündü bende o sırada onun yasemin kokusuyla susuz kalmış ciğerlerimi doldurdum uzun uzun içime çektim kokusunu ilk toparlayan ben olmuştum . bi süre beni başından atmak ister gibi konuştu takmadı yani ama sonra ona yaklaştığımda bi anda dona kaldı göğsü hızla kalkıp inerken heyecanlandığını biliyorum . onun o uçsuz bucaksız gözlerine bakarken mest oldum daha önce hiç bu kadar yakından görmemiştim nefesini yüzümde hissetmemiştim kalbim onunkiyle yarışırken yüzümü yalayan nefesi beni dondurucu soğuklardan kavurucu sıcaklara atıyordu her seferinde benden uzaklaştığında kalbim bi an durdu sandım sanki tekrar atmıycak gibiydi nefes alamadım bi şeyler geveledi ağzında ama çoğunu anlamadım iyi geceler dileyip çıktım odasından vücudumu kapıya dayadığımda nefesimi tuttuğumu fark ettim ve hızla dışarı üfledim kalbim teklemişti ilk defa bi kız için kalbim teklemişti . napmıştı bana böyle neden kendimi alamıyorum o tanrıçadan .ben böyle bi kıza nasıl aşık olabilirdim ki başı sonu yoktu onun ben neresinde olacaktım ? Kimi olacaktım onun ..nesi.. bi sıfatım dahi yokken gözünde ben neler diyordum böyle hızla silkelendim mantığıma kulak vererek uzaklaştım yasemin tarlasından .bedenimi kanepeye bırakıp ruhumu ona teslim ettim .