Yokluğunda

2

Selam 2.bölümle merhaba canlarım.
Bu bölümü de atıp kayıplara karışıyorum umarım verdiğim değer boşa gitmez.
Sizleri seviyorum..
Ve Uzun bir bölümle geldim.
İyi okumalar🖤

Medya:Erva

Kovuldun!

Göz yaşlarım yanaklarımı bulmadan hızla toplantı odasından çıktım!

Ne kadar iğrenç bir adamdı.

Böyleleri yüzünden kimse iş bulamıyordu!

En kötüsüde bu işe ihtiyacım vardı!

Ee şimdi ben nerde çalışıcaktım! Lanet olsun!
Odama gelir gelmez sandalyeme oturdum.

İlk günden kovulmak bravoo Erva!  Bravo gerizeklı!
Odaya Erdem girmişti.
Yüzünde ki panik ve korku vardı.

" daha ilk günden nabtın Erva!"  kafamı olumsuz anlamda salladım!

Göz yaşlarım yanakarıma yavaştan süzülmüştü. Bacağımın üzerindeki ellerime baktım.
Bir kerede dik başlı olmasam nolurdu! Bir kerede söyleneni dinlesem ne olurdu ki!

Burnumu çekip ellerimle göz yaşlarımı sildim!  Güçlü olmalıydım cocuk gibi ağlamak olmazdı.

" hadi kalk artık Erva ağlama daha fazla"
Erdem beye bakış atıp ayağa kalktım. Sandalyemde asılı olan kabanımı üzerime geçirip kahküllerimi düzelttim. Not defterimi çantama sokup ayağa kalktım.

Erdem bayin karşısında durup
" her şey için teşekkürler umarım yerime birisini bulursunuz".

Erdem bey kafasını sallayıp kartını uzattı " Bu numaram akşam beni ara seni başka bir şirkete yönlendiricem orda kardeşim çalışıyor ama bu aramızda"

Bu bana umut gibi doğmuştu adeta.
Gülümsedim " teşekkür ederim"

Kafasıyla onaylayıp kapıyı açtı.
Hiç kimseyle göz teması kurmadan asansöre koştum.

Asansör açılır açılmaz adımladım fakat bu korkutucu yüz inanılmaz derecede çekiciydi. Bu Yusuf beydi!

Az önce beni kovan adam.
Burnumu çekip hızla yanına geçip önüme döndüm! Yanımdaydı ve parfüm kokusu bütün asansörü kaplamıştı.
Cebimde ki telefonum titremeye başlamıştı. Kabanımın cebinden çıkarıp baktım. Babam arıyordu. Şimdi açamazdım.. Sessize alıp cebime koydum. Ortam zaten gergin di.
Kabanımın içinde kalan saçlarımı tek elimle çıkardım!
Kapı açılır açılmaz hızla fırladım bu adamla aynı asansörde daha fazla kalamazdım! Telefonum tekrar titremeye başlamıştı.

Şiddetle açıp " ne var allahın cezası ne!". 

Kahkahası ardından" zilliii şarabım nerdee" 

Lanet herifin kafası iyiydi herzamankı gibi. 

" geliyorum pislik alıp geliyorum lanet şarabını," telefonu yüzüne kapatıp  cebime sıkıştırdım.

" hayatımı mahvettin hayatımııı" kendi kendime kızıp yürüyordum kaldırımda durdum ki otobüsün gözlerimin önünden geçip gitmesini izledim.
Bu son otobüsü..

Ayağımı yere vurup" neden yaa bugün neden böyle kötü geçiyor"  sinirden ağlayacaktım.

Burdan eve kadar yürüme fikri aklımda dolanıyordu.

Taksiye o kadar para veremezdim! Sinir içinde hızla yürümeye başladım!   Anayoldan ayrılıp kestirme yola girdim.  Burası çok tekin bir yer değildi.