"Σου απαγορεύω να τον ξαναδείς!" Φώναξε ο Ίαν και Η Φαιθ τον αγριοκοιταξε... "Δεν καταλαβαίνεις! Πότε δεν θα καταλάβεις!" απάντησε και αμέσως τα πανέμορφα διχρωμα μάτια της άλλαξαν χρώμα. "Είναι θνητός που να πάρει η οργή! Πότε δεν σου απαγορεψα τίποτα αλλά κατάλαβε το ! Μας βάζεις όλους σε κίνδυνο!" Χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι δίχως να φοβάται την άγνωστη ακόμα φύση της. "Τον αγαπάω... Όπως κι εσύ αγαπας την μαμα πατέρα" Ο Ίαν πλησίασε και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Είδε την γυναίκα του να κάθεται στον κήπο και αναστέναξε. Δεν μπορούσε καν να βρει το κουράγιο για να της πει πως η Φαιθ μπλέχτηκε με έναν θνητό... "Πρέπει να τον ξεχάσεις. Αν εμοιαζες λιγο με την αδερφή σου όλα θα ήταν τόσο διαφορετικά...Παει και τελειωσε! Από δω και πέρα θα κυκλοφορείς με τον Λιαμ παντού!" Ακούγοντας τις τελευταίες του λέξεις ένιωσε θυμό. Τον Λιαμ τον σιχαινοταν ... Η πόρτα άνοιξε με μόνο ένα της νεύμα... Έφυγε δίχως να πει λέξη αλλά η σιωπή της τα έλεγε όλα... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα
36 parts