Prank Call To The Mafia Lord [COMPLETED]

Chapter 14: Hideout

CLEAH JEAN POV

Napsinghap ako dahil sa sariwang hangin na tumatama sa aking mukha.

Ang sarap sa pakiramdam na mafefeel mo yung katahimikan, yung walang ingay sa Paligid mo.

“Do you feel better now?” biglang tanong ni dada sa akin.

“Yes, dada. Thank you for bringing me here. I feel better now,” sagot ko at ngumiti sa kanya.

“You always welcome, my love,” sagot din nito at ngumiti sa akin.

Since kaming dalawa lang at walang sino man ang nandito kaya makakapag-usap kami ng kami lang dalawa.

I want to know him more since matagal na kaming hindi nagkita at nagka-usap man lang.

“Dada, kumusta ka since matagal kang wala dito sa pilipinas?” tanong ko sa kanya.

Napahilig naman ang ulo ko sa kanyang balikat habang nakaupo kami sa damuhan. Nandito kami sa talampas at kita ang buong syudad.

“Okay lang naman pero na miss kita ng husto, love dahil matagal na akong nasa Canada. Sorry if hindi kita na message o natawagan man lang busy kasi ako doon eh,” sabi nito sa akin.

“It's okay, dada,” sabi ko sabay tingin sa kanya at ngumiti.

Katahimikan ang namutawi sa aming dalawa habang pinapanood ang mga sasakyan na dumadaan sa kalsada, mga taong naglalakad at ang iba naman ay nasa gusali o hindi kaya nasa ibang store at bumibili ng kanilang mga pangangailangan.

“Dada, did you remember my favourites? Like foods, hobbies, colors and anything?” tanong ko sa kanya.

“I'm sorry, love. But I don't remember your favourites. It a long time since I go to Canada. I hope you don't mad at me,” pagpaliwanag nito sa akin.

“I-I u-understand t-that,” basag-basag kong sagot sa kanya.

I feel sad when he didn't remember anything from me. He really change since he go to Canada. He forgot about the things he do to me. He also forget the past when he promised me.

He's totally different from before but even he change he didn't forget me. He came back to fulfill his promised to me now.

“Love, can I ask you something if you don't mind?” biglang tanong nito sa akin.

“Sure, what is it?” nakangiti kong tanong sa kanya.

“Did you know him?” he ask me.

“Who?” I answered.

“Yung nagpakilalang asawa mo. Is it true, love?” malungkot nitong tanong sa akin.

“Yes! Sorry dada, its just an arranged marriage,” sagot ko sa kanyang tanong.

“Is still there a chance?” biglaang tanong nito sa akin sa nalulungkot na tono.

“Chance? I don't know dada. I'm sorry,” nasabi ko na lang ang katagang 'yun. I don't know if there is a chance. I don't make a promised dahil baka mababali lang din 'yun, at baka madisappoint ko lang siya. Ayaw ko namang paasahin siya sa wala.