Prank Call To The Mafia Lord [COMPLETED]

Chapter 29: Hospital

DARK ASHER POV

It's been two weeks at hindi pa rin gumigising ang asawa ko. I always beside on her while she's sleeping peacefully. I held her hands at pinisil ko iyon.

Every time I see her laying in bed, I cried. Bakit siya pa ang sumalo ng bala na dapat sa akin? I blamed myself for being a bastard!

My wife is very independent. She never give up but she fight all alone that I never thought she's afraid to lose me.

My tears fell in my eyes. I kiss her soft like a marshmallow hands.

“Wife, please wake up.” I've talking to her always to wake up. But she's sleeping all along in two weeks.

“Dark ako muna magbabantay sa kaibigan ko. You should take a rest. Wala ka pang tulog at kain kakabantay sa kaibigan ko.” Dianne said nang madatnan niya ako na binabantayan ang asawa ko.

She's right! I'd never sleep nor eat kakabantay sa asawa ko. Hindi ko siya pwedeng iwan at pabayaan na lang basta-basta. Baka kung ano pa ang mangyari sa kanya kapag iniwan ko siya.

“No! I will never leave her in this situation. Kahit magutom ako at puyat hindi ko pwedeng iwan ang asawa ko!” matigas kong sagot sa kanya.

Hinaplos ko ang kanyang mukha at ang buhok nito.

“You think matutuwa ang asawa mo kapag nakikita ka niyang ganyan ang itsura mo kapag nagising siya? Look at yourself maga ang mata mo kakaiyak at para ka ng zombie. Ni hindi ka na nga makilala na ikaw si Dark eh!” singhal nito sa akin.

“No, I will never leave her. Dito lang ako!” matigas ko pa ring sagot sa kanya. Hindi pwede na iwan ko siya!

“Sige kung ayaw mo dahil diyan sa katigasan ng ulo mo! Bakit parang ang selfish mo? Iba na ang ugali mo ngayon hindi na yung dati na ang lamig mong makipag usap sa lahat! Sana naman huwag mo namang pabayaan ang sarili mo kakabantay sa kaibigan ko na asawa mo! Ako na ang magbabatay sa kanya. Umuwi ka muna sa bahay ninyo ng sa ganon ay makapagpahinga ka!” singhal nito sa akin.

I cried and sobbing. Wishing that it's just a dream.

“Ok I'll go home pero babalik din ako bukas para bantayan ang asawa ko. Please don't leave her at huwag mo siyang pabayaan, Dianne!” I said while looking to my wife's body. I miss her damn much!

I kiss her forehead and her lips and walking. I stood up looking again at her while I'm at the door.

“Promised wife, I'll comeback tomorrow para bantayan ka.” I slowly said at lumabas na.

Sana bukas ng aking pagbalik, sana'y gising kana...

---

DIANNE POV

"Tsk! Ang tigas ng ulo ng asawa mo best! Ayaw pa makinig sa akin. Alam mo bang dalawang linggo kanang tulog diyan kaya gising na diyan!" sabi ko sa kanya at iniyugyog ang kamay nito.

Paano ako nito masasagot eh tulog nga siya.

"Hay nako, best! Wala pang tulog at kain ang asawa mo kakabantay sayo. Alam mo bang araw-araw siyang umiiyak dahil hindi ka pa gumigising? Sinisisi niya rin ang kanyang sarili na sana siya na lang ang nandiyan at hindi ikaw. Ang walang hiyang magpapanggap pala ang kumidnap sayo? Nagpretend pa talaga na childhood friend mo na hindi naman pala!" mahaba kong sabi kahit tulog siya.

Alam kong gigising siya dahil malakas siya. Hindi nagpapatalo ang isang tulad niya. I also cried dahil wala akong kasama sa pagsha-shopping.

Yes my parents ay umuwi na pero gusto ko pa rin makasama ang nag-iisa kong kaibigan.  Best in tandem kaming dalawa kapag nasa kalukuhan na eh. Pero ngayon hindi na muna dahil nakaratay pa rin siya sa hospital bed.

Bigla na lang ako tumingin sa kamay niya nang gumagalaw ang isa niyang daliri.

I immediately call the doctor kaya agad nilang cheneck ang kaibigan ko. I see her na nakamulat na ang kanyang mga mata.

I didn't call Dark but instead kuya Skyler at kuya Ryle.

"Hello kuya, nagising na si Cleah pero huwag ninyo munang sa sabihin sa kay Dark na gising na siya. Alam ninyong wala siyang pahinga at kain. Pero bukas babalik naman siya." I said to them.

[Okay, we will arrive at the hospital soon. We are on our way.] Sagot ni kuya Skyler sa kabilang linya.

Kaya agad kong pinatay ang tawag. Tiningnan ko ang kaibigan ko na gising na talaga. I immediately run towards her.

"Doc, kumusta ang kaibigan ko?"

"She's fine now. Babalik na lang ako mamaya para eh examined siyang muli. You can talk to her now. I have to go Ms. Francisco," pagpapaalam ng doctor sa akin.

Yumuko muna ako at nagpasalamat sa kanya.

"Na uuhaw ka na ba? Nagugutom?" Bigla kong tanong habang hinawakan ang kanyang kamay.

"Gusto kong uminom, best." Sabi nito kaya agad ko siyang binigyan ng tubig kaya uminom din siya kaagad.

"Finally your awake. Pupunta na rito sila kuya Skybat kuya Ryle," sabi ko sa kanya.

"Patay na ba 'yung hayop na ‘yun?" Tanong nito bigla sa akin.

"Yes, he died but actually your sleeping in two weeks, best!" sagot ko sa kanya.

"Ano? Two weeks na akong tulog?" Sigaw niya kaya napatakip ako ng tenga.

Kahit kailan talaga mas malakas pa siyang sumigaw eh!

"Princess!" sigaw nila kuya Skyler at kuya Ryle na kinakapos ng hiningang dumating dito sa hospital.

"Your awake princes!" sabi ni kuya Sky at agad na niyakap ang aking kaibigan.

I smile to them dahil mahal talaga nila ang kanilang kapatid. How I wish na sana mayroon din akong kapatid na ganyan din magmahal.

"Nasaan si hubby?" Biglang tanong nito sa amin.

"Actually best, pinauwi ko siya. Alam mong dalawang linggo rin siyang nakabantay sayo at hindi siya kumakain at hindi rin makatulog dahil umiiyak lang siya kakabantay sayo!" sabi ko.

"Ano? Bakit hindi siya kumakain? Makakatikim talaga 'yun ng batok sa akin!" galit nitong sabi.

"Best, easy ka lang dahil hindi niya kayang iwan ka. Ayaw niyang pabayaan ka. Kahit matigas ang ulo niya ay ayaw ka pa rin niyang iwan," sabi ko at hinawakan ang kaniyang kamay.

"I have a plan!" bigla nitong sabi.

"What is it princess?" Tanong ni kuya Sky.

"I will prank him na hindi ko siya naalala!" sabi nito habang nakangisi.

"You will pretend that you have amnesia?" Tanong ni kuya Ryle.

"Yes!" maikli nitong sagot.

Nagkatinginan naman kaming tatlo at napa-apir dahil sa plano naming pagpapanggap na hindi kami nito naaalala. Siguradong iiyak iyon, hahaha!!!