Her şey o kadar karışık ki. Ne hissettiğimi ne yaşadığımı bende kestiremiyorum. Kendimi yalnızlığın içerisine atılmış gibi buluyorum. Yaşın getirdiği bir büyüklük hissi mi yoksa bastırılmış duygular mı ortaya çıkıyor bilemiyorum. Hep tereddüt, kaygı, ikilemde kaldığım toparlanmaya çalıştığım kendi kendimi düşürdüğüm eğlenmeyi unuttuğum zamanlardayım. Belki de bu kadar kararsız biri olmak beni etkiliyor. Kavrayamamak farkında olmamak ne kötüymüş.
Stres belkide en büyük acıdır da farkında değiliz. Kendimizi ne çok kandırıyoruz, ne de hiçe sayıyoruz. Görmezden gelmek ne kadar da kolay böyle ? Olmalı mı böyle ? Doğruyu bulmak mı asıl sebep yoksa ayırt edebilmek mi ? İçimde yaşayan bile beni uyarmazken kimden ne bekleyebilirim ki?
