Kendi başımayken her şey üstüme geliyordu." Yap, yap, yap hadi yapsana" derken sıkıştırılmak insanı isyana başlatıyor ve dinden de uzaklaşıyor. Yaşamak artık zulüm geliyor. Yaşarken bir yandan motive etmeye çalışıp bir yandan neden böyle neden diye bir kuşkuya daha girmek labirentte hissettiriyordu. Takıntılı bir bireyin kendini yaşatması ve yaşama uzun süre tutulu kalması onu kendine barışık ve sadece kendini seven bir birey yapıyordu.
