Kendimi acındırıyormuş gibi gözükmesinden hiç hoşlanmadığım için hep duygularımı sakladım. Arkadaşım yok. Var ama içten sevdiğim tek kişi bile yok kimse için gerçek dostum demek içimden gelmiyor. Çok eğlendiğim yakın olduğum paylaştığım kişiler var ama kalpten sıkı dostlukla sevdiğim hiç kimse yok. Sorum bende bilemiyorum. Yalnız hissediyorum, kötü değil ama bir garip. Beni gerçekten sevdiğine inandığım da hiçkimse yok. Kalpten ten bir şekilde çünkü benimde o şekilde sevdiğim hiç kimse yok belkide onun içim böyle. Bilemicem. Hiçbir sorunumu hiçkimseye anlatmadan geçirdiğim ömrümde bunun yükünü taşıyor olabilirim.
