Fake girl

Part 10

1 ماه بعد...

جیمین تقریبا بیشتر جاهای آمریکا رو گشته بود ولی نتونسته بود پیداش کنه. بله، پدر یونگی درست فکر کرده بود اولین جایی که به ذهن جیمین میرسه آمریکائه!

جیمین کلافه به یکی از عمارتای باباش که تو آمریکا بود برگشت. دیگه داشت دیوونه میشد. تو این مدت به الکل و سیگار رو آورده بود ولی حتی اونا هم کمکی تو حال خرابش نمیکردن.

دستی تو موهاش کشید. تو این مدت بخاطر کلافگیش هر روز هزاران بار این کارو میکرد مطمئنا تا موقعی که یونگیو پیدا کنه کچل میشه.

وارد عمارت شد و رو نزدیک ترین مبل نشست. تهیونگ به طرفش اومد و گفت:«پیداش نکردی؟»

_نه. نیست...فکر کنم او اصلا آمریکا نیس!

تهیونگ و جونگ کوک هم همراش اومده بودن تا یونگیو پیدا کنن.

گوشی تو جیبش زنگ خورد. سریع گوشیو از تو جیبش بیرون آورد. پدرش بود. سریع جواب داد:«بله؟»

_این شماره قبلیت بود که دادی دستم تا اگه یونگی زنگ زد بهت خبر بدم

_چی شده؟ یونگی زنگ زده

_بله! ولی شماره خودش نبود گفت از یه مغازه داره زنگ میزنه چون تموم تماساش و حرفاشو با شماره خودشو زیر نظر دارن.

_خب چی شد؟ گفت کجاس؟

_چیزی به من نگفت. شماره جدیدتو بهش دادم تا بهت زنگ بزنه. ولی ما ردیابیش کردیم. او از ترکیه از شهر استانبل زنگ زده بود.

_منو باش که تو این یه ماه تو آمریکا دنبالش بودم!...بابا واقعا ممنونم. تو این مدت خیلی کمکم کردی. ممنونم

_وظیفه هر پدر در برابر فرزندش همینه. کاری نکردم که.

جیمین لبخندی زد و گفت:«ممنون»

--

2 روز بعد...

جیمین وارد هتل شد. رفته بود ترکیه ولی هنوز یونگی بهش زنگ نزده بود.

وسایلاشو گوشه اتاق گذاشت. تهیونگ و جونگ کوک هم تو اتاق خودشون رفتن.

جیمین رو تخت دراز کشید و تو فکر فرو رفت. حالا به یونگی نزدیک تر شده بود...به لطف پدرش.

پاکت سیگارو تو دستش گرفت و چرخوند. تو فکر غرق بود که گوشیش زنگ خورد.

سریع گوشیشو برداشت و وقتی که شماره غریبو دید خوشحال شد و سریع جواب داد:«جونم؟»

--------------------------------------------------------

_جونم؟

یونگی بعد از شنیدن صدای جیمین گریه اش گرفت و با صدای لرزون گفت:«جیـ-جیمین»

_جونم عشقم؟ خوبی؟ بلایی سرت نیاوردن؟

یونگی اشکاشو پاک کرد ولی خیلی سریع دوباره صورتش خیس شد و صادقانه گفت:«اصلا خوب نیسم...اینا خیلی وحشی تر از بابامن. نزدیک بود انگشتمو قطع کنن»