Tattoo (Zayn Malik & Luke Hemmings fanfic)

deel 12

Dag 5

Anna's P.O.V:

Woedend gooi ik alle spullen die ik op een hoopje had gelegd in een doos.

Telkens als ik de voorwerpen vasthoud voel ik een ijskoude gloed door me heen gaan.

Agressief sluit ik de doos en maak het vast met Duct tape.

Ik kijk naar de doos niet wetend waarom en begin me schuldig te voelen....

Anna focus!!!

Als ik weer denk aan eergisteren voel ik een grijns op mijn lippen komen...

Ik ben niet dom Zayn!

Ik pak de zware doos op en smijt ze tegen de muur...

Het geluid van gebroken glas haalt me weer terug...

Geschrokken kijk ik naar de doos waar nu een vloeistof uitkomt.

Ik sprint naar de doos en trek me er niks van aan dat ik met blote voeten op glasscherven loop. ik trek de Duck tape er weer af en kijk naar wat er kapot is.

Alles is nog intact maar als ik aan de onderkant kom stopt mijn hart even met kloppen en word mijn bloed koud.

-------flashback-------

Ik hoor een gegiechel komen die van een 13 jarige Zayn Malik komt...

Ik kijk naar de kast voor me en krijg een kleine glimlach op mijn lippen...

"Zayn ik heb je gevonden!!!!" Het gegiegel stopt meteen maar vervangt zich met een grom, waardoor ik meteen begin te lachen.

"Zo snel al?" Zegt een nep-treurige Zayn die zich uit de kast wurmt.

"Jep!" Zeg ik trots.

Het is even stil terwijl we naar mekaar kijken... proberend onze lach in te houden.

Maar natuurlijk moet de bruinharige jonge het voor me weer verpesten.

"Ik snap niet dat we dit spel spelen..."zegt hij met tranen in zijn ogen van het lachen.

Niet veel later hoor ik mijn moeder ons roepen dat het eten op tafel staat.

"En Zayn...hoe gaat het met je moeder?" Vraagt mijn mama aan zayn.

"Heel goed" zegt hij met een kleine glimlach.

"Dus ze vindt het niet erg dat je kerstmis bij ons viert" vraagt mijn mama geïnteresseerd.

Ik voel hem opspannen naast me en kijk weer naar mijn moeder.

"Wat gaan we eten?" Vraag ik voordat Zayn moet antwoorden.

Zayn kijkt me dankbaar aan wat ik antwoord met een knipoog, waardoor we in de lach schieten en mijn ouders ons raar aankijken.

"Pakjes na het eten?" Hoor ik mijn vader niet veel later zeggen.

~~~

Ik hou mijn pakje vast wachtend totdat ik het mag afgeven...

Het is redelijk groot en zwaar dus mijn benen beginnen wat verlamd te voelen, maar mijn glimlach blijft op mijn gezicht...

De persoon voor wie ik iets moest kopen gaat er zo blij mee zijn.

"Anna?" Mijn vaders stem haalt me uit mijn gedachtes.

"Hmmm?" Antwoord ik niet wetend wat er is waardoor Zayn zich moet inhouden voordat hij op de grond begint te rollen.

Mijn vader kijkt me aan met een grijns en wijst naar het pakje, waardoor ik hem begrijpend aankijk.

Ik stap op wat even duurde door mijn slapende benen maar het lukte.

Met een glimlach geef ik het pakje aan Zayn die nog steeds rood ziet van zijn lach in te houden.

Ik kijk hem nep boos aan en zeg: "pak het nu toch gewoon aan."

Ik kijk naar hem terwijl hij het papier eraf trekt.

'Serieus Zayn... daar heb ik lang aan gezeten' zeg ik tegen mezelf.

Zijn ogen twinkelen als hij ziet wat ik heb gekocht met mijn spaargeld.

"Wat vind je ervan?" Vraag ik benieuwd.

Hij zet de teken/verf spullen aan de kant samen met de fotokader die ik hem heb gegeven aan de kant, staat recht en geeft me een dikke knuffel.

"Dankjewel" fluistert hij in mijn haren waardoor ik moet giechelen.

Hij heeft het hele jaar zitten zagen dat zijn spullen op waren maar hij was altijd te lui om ze te gaan kopen...dus jha.

In de fotokader zit een foto van ons van in de zomervakantie toen we naar Disneyland gingen.

"Mag ik nu?" Vraagt Zayn aan mijn ouders die met een glimlach naar ons kijken.

"Tuurlijk!"

Zayn laat me los en loop naar de kerstboom waar zijn pakje ligt.

Ik kijk even naar mijn voeten maar als ik 2 andere voeten zie kijk ik weer naar boven...

Hij staat voor me met een reuze pakje.

"Dankjewel." zeg ik zachtjes als ik het pakje aanpak.

Ik kijk hem met grote ogen aan als ik zie wat er inzit.

"Dit kan je niet menen..."

Met een grote grijns haal ik de band T-shirts uit de doos.

"Jawel" zegt gij trots.

Ik maak een geschrokken/blij piepgeluidje wat ik wel vaker doe.

"Omg omg omg DANKJEWEL!!!!" Schreeuw ik terwijl ik hem een knuffel wil geven maar hij houd me tegen met een grijns.

"Kijk verder..."

Ik kijk weer in de doos en zie dat er nog 2 dingen in liggen.

Met bewondering kijk ik naar de andere cadeautjes.

Mijn hand maakt contact met de glazen snowglobe die gevuld was met sneeuwvlokjes en 2 beeldjes die... wacht!

"Zijn wij dit?" Vraag ik met tranen in mijn ogen van blijdschap.

"Jep dit zijn wij ik heb het laten maken op een kerstmarktje 2 weke geleden." Zegt hij met een glimlach.

"En sorry voor de fotokader ik dacht dat het speciaal ging zijn maar je had blijkbaar het zelfde idee als mij."

Ik kijk naar de fotokader... het is net hetzelfde als ik aan zayn had gegeven maar dan met een andere kader.

"Zayn het is perfect dankjewel" zeg ik terwijl ik hem een knuffel geef.

"Ik doe alles voor jouw..." hoor ik hem fluisteren in mij oren net luid genoeg dat ik het kan horen...

--------einde flashback--------

Met tranen over mijn wangen kijk ik naar de gebroken snowglobe...

Ik val op mijn knieën en begin harder te wenen.

Maar op net het zelfde moment komt het scheurende gevoel weer terug.

Het begint door mijn hele lichaam te stromen...

Ik moet hem vergeten.

Ik aanvaard het gevoel en niet veel later wordt alles zwart.

---------zayn's pov--------

Ik schiet recht van mijn liggende positie en kijk geschrokken naar Ben die me met net dezelfde uitdrukking aankijkt.

"Anna heeft het aanvaard." zeg ik.

Ik voel een traan over mijn wang rollen.

Ik zie dat Ben naar mij begint te wandelen maar ik hou hem tegen.

"Laat me alleen Ben." Zeg ik gebroken.

Ik ga er alles aan doen om haar terug te krijgen.... maar dit maakt het zoveel keer moeilijker.

Wat heb je gedaan anna...