Tattoo (Zayn Malik & Luke Hemmings fanfic)

deel 13

Dag 5

luke's P.O.V:

"Ja Ben...ik weet het...maar even een vraagje. Witte rozen of rode?" Vraag ik tegen de gsm.

"Uh witte?" Antwoord hij en ik wijs naar de witte die de mevrouw vast houd.

"Hoe gaat het bij jullie?" Vraag ik hem terwijl ik aan het betalen ben.

"Het is een moeilijke tijd Luke...ik vertel het later wel. Wat ga je vandaag nog doen?" Zegt hij vermoeid.

"Ik heb mijn soulmate gevonden." Antwoord ik met een glimlach ookal kan hij me niet zien.

"Wacht...wie? Sinds wanneer?"

"Ik zal je dit al zeggen. Het is een meisje!" Na mijn opmerking hoor ik iemand achter Ben lachen.

"Doe de groeten aan Sam!" Zeg ik met een glimlach als ik Anna's straat inloop.

"Liefste broertje van de wereld....ik moet opleggen! Daag" zeg ik voor hij kan antwoorden.

Ik loop de trappen van haar voordeur op en kijk nog eens snel naar mezelf in het glas.

Net als ik wil aanbellen hoor ik geschreeuw en dingen vallen.

mijn ogen worden groot en een mijn handen beginnen klam te worden. Wat als er nu iets mis is?

"ANNA!!! ANNA DOE OPEN!"

Als een zot begin ik tegen de deur te kloppen maar ze opent niet.

Ik laat de boeket rozen vallen en loop langs het padje naar de achterkant van het huis naar een glazen schuifdeur.

Het word stil.

Ik open de schuifdeur en zet een stap in het huis.

Ik hoor iets onder me kraken dus ik kijk naar beneden. Gebroken glas.

"ANNA?!" schreeuw ik bezorgt.

Ik sluit mijn ogen en probeer me te concentreren op een of andere warme gloed.

Ze is hier.

Ik open mijn ogen en kijk rond in de donkere kamer.

Mijn ogen landen op een figuur in de hoek van de kamer.

"Anna?" Fluister ik.

Anna kijkt me aan met een blank gezicht.

"Wat is er gebeurt?" Vraag ik zachtjes terwijl ik naar haar toe stap.

Ze zegt iets maar het is zo stil dat ik het niet versta, dus leun ik dichter naar haar toe.

Ik hou mijn hand tegen de zijkant van haar gezicht negeer de sparkels die door mijn armen vliegen en kijk diep in haar ogen.

"Hou me vast." Zegt ze met een gebroken stem.

Zonder te twijfelen raap ik haar op en leg ik haar in de zetel op mijn schoot.

Een kleine glimlach vormt op mijn lippen als ze dichter tegen me aan leunt.

"Wat het ook maar is, het gaat goed komen. Daar ga ik voor zorgen."

Aantal minuten later is Anna weer oke en kijkt ze me aan met haar grote bruine ogen en zegt: "niet dat ik er iets tegen heb ofzo, maar wat doe je hier Luke."

"Ik ben hier voor jou. Ik moet je iets zeggen."

"Zeg het dan." Antwoord ze met een kleine glimlach.

"Ik kan het je beter laten zien en voelen." Zeg ik, waardoor ze me raar aankijkt.

"Wat bedoel-" ik maak haar stil met een shht geluid en begin te lachen.

"Luister nu gewoon even."

Ik laat mijn vingertoppen over haar arm glijden en kijkt trots als er kippenvel ontstaat en ik fluister: "als ik dit doe voel je iets speciaal niet waar? Voel je ook een warme gloed als ik bij je in de buurt kom? Voel je dan ook een drang om in de buurt te blijven?"
Ze kijkt me aan met begrijpende ogen maar zegt niets.

Mijn hand glijd van haar arm naar haar rechter sleutelbeen.

Ik moet mezelf stoppen voor mijn mond te laten open vallen door het gevoel. "Voel je dat?" Fluister ik in haar oor, wat ze antwoord met een knik niet in staat om te antwoorden.

Mijn hand maakt contact met de band van haar shirt en ik laat het over haar schouder vallen.

Ik kijk naar haar voor toestemming.

Ze knijpt mijn schouder zachtjes als een ja.

Als mijn lippen contact maken met de diamant stopt haar adem en maakt ze een opgelucht geluid.

Ik kijk weer in haar ogen en een kleine glimlach vormt zich op haar lippen.

"Ik ga er alles om doen voor die glimlach daar te houden."